Την Κυριακή ταξίδεψε το ΚΑΖ στη Γερμανία και μετέφερε τα κουταβάκια που είχαν υιοθετηθεί από γερμανικές οικογένειες. Έγινε μέγας χαμός στο αεροδρόμιο, με ένα σωρό γυναικομάνι να τσιρίζει και να χοροπηδάει στη θέα των μικρών.
Στην κάτω φωτο από αριστερά προς τα δεξιά το μέλος του ΚΑΖ που τα συνόδεψε, η Κλάουντια μαμά της Μερσέντες μας και τώρα μαμά και της Σήλια, η Ράβισσα μαμά του Τσε, δίπλα της μία φίλη της, μετά η Μπέρνι ταμίας του σωματείου της Γερμανίας, η ’ννυ μέλος του ίδιου σωματείου, η Κάτριν μαμά της Ελβίρας και της Νέρας (αυτό το κορίτσι έχει ένα κάτι τι με τα μαύρα σκυλιά), η Νάντια πρόεδρος του γερμανικού σωματείου, ο Γιάνικ μπαμπάς του Ρωμανού μας και τώρα και της Τιτίνας και μπροστά ο γιος της Κλάουντια, η ‘Aνγια, μαμά του Ρωμανού και της Τιτίνας κι ο Ρωμανός που ήρθε μαζί να προϋπαντήσει την καινούργια του αδελφούλα.
Ευκαιρία για παιχνίδι. Ο Λούπο έχει κάτσει πάνω στον γιο της Κλάουντια που ενθουσιασμένος δέχεται τα φιλιά του κουταβιού.
Τα μωρά ενθουσιασμένα που βγήκαν από τα κλουβιά μεταφοράς τους, πέφτανε από αγκαλιά σε αγκαλιά. Στη φωτο η Ράβισσα, μαμά του Τσε, με τονΛούπο και την αδελφή του Τιτίνα.
Η Τιτίνα κι ο μπαμπάς της, που θα τον μοιράζεται πλέον με τον Ρωμανό.
Η Κλάουντια και το καινούργιο της μωρό Σήλια.
Ο Ρωμανός με την μαμά του και το μέλος του ΚΑΖ, που σημειωτέον είχε μεγαλώσει με μπιμπερό στο σπίτι της τον Ρωμανό και τα αδέλφια του. Είναι μεγάλη ικανοποίηση να βλέπεις πάλι μεγαλωμένα τα μωράκια που είχες κάποτε αναστήσει
Οι αναμνηστικές φωτογραφίες έβγαιναν βροχή. Από αριστερά, Ράβισσα, ΚΑΖ, Κλάουντια, Νάντια (πρόεδρος του γερμανικού σωματείου), Κάριν, ‘Aνγια και δίποδα και τετράποδα μωρά
Και μετά από τις συγκινήσεις κι αφού έφυγαν οι μπαμπαδομαμάδες με τους θησαυρούς τους για να πάνε στα σπίτια τους (η μικροκαμωμένη Κλάουντια οδήγησε 600 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα για να παραλάβει την Σήλια) ήρθε η ώρα να φύγουμε κι εμείς για να κάνουμε ένα ταξίδι 2.5 ωρών και να παραδώσουμε τον Λούπο. Η οικογένειά του ζει σ’ ένα μεγάλο παλιό αγροτόσπιτο με άλλα δύο σκυλιά. Δίπλα από το σπίτι έχουν έναν μεγάλο σταύλο με 4 άλογα κι ένα πόνυ, όλα αγορασμένα και σωσμένα από το μαχαίρι του σφαγείου. Στη φωτο η μαμά του Λούπο, η Μέλανι, ένας τελείως ξεχωριστός άνθρωπος. Έχει ακόμα υιοθετήσει από το ΚΑΖ το Μαρικάκι, ένα ημίαιμο πόϊντερ, που ήταν ένα από τα πιο φοβικά ζώα που έχουμε δει ποτέ. Η Μέλανι όμως με τον τρόπο της κατάφερε να κάνει το Μαρικάκι να χαίρεται τη ζωή και τη συντροφιά των ανθρώπων. Κάθε μέρα βγαίνουν και τρέχουν με τα άλογα κι ενώ ο παιδοβούβαλος Κόναν (η μαύρη ντουλάπα στη κάτω φωτο) στα 4 χιλιόμετρα σταματάει, το Μαρικάκι (στη φωτο πίσω) κάνει 12 κι αν πρέπει, ακόμα περισσότερα. Ε! σ’ αυτή την οικογένεια πήγε κι ο Λούπο μας!
