Η Νέλλη ήταν ένα από τα πολυαγαπημένα μας. Όταν υιοθετήθηκε στον Καναδά πριν από πολλά χρόνια, κλαίγαμε και γελάγαμε μαζί. Χαρά που βρήκε την πολυπόθητη οικογένεια και λύπη που θα χάναμε το “άγιο” σκυλί. Την συναντήσαμε πάλι στη γιορτή στο Τορόντο το 2008. Μια γλυκειά γριούλα που πέρασε τη μέρα της ξαπλωμένη στο γρασίδι πάνω στη κουβέρτα μαζί με τη μαμά της. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου κι η Νέλλη έπρεπε να φύγει. Ένα είναι σίγουρο. Η Νέλλη δεν θα ξεχαστεί ούτε από μας ούτε από την οικογένειά της που την είχε λατρέψει.
Σκίτσο που έφτιαξε η μαμά της.
