Μικροσωμάκι…

Δεν προλάβαμε να του δώσουμε όνομα, τον λέγαμε “το μικροσωμάκι από την Καλλιθέα”.  Μάθαμε ότι ήταν πολύ καιρό στο πεζοδρόμιο, σ’ ένα χαλάκι ακίνητος μ’ ένα μπωλ νερό δίπλα του. Όταν τον μάζεψε μέλος μας, έκλαιγε από τους πόνους, ήταν γεμάτος πληγές πίσω, τα πόδια του είχαν μαζευτεί κάτω από την κοιλιά του κι είχαν ακινητοποιηθεί και η έκφραση πετσί και κόκαλο δεν δίνει την πραγματικότητα.  Μεταφέρθηκε αμέσως σε κλινική, αλλά ήταν πολύ αργά.  Πώς μπορούσαν και τον κοίταζαν χωρίς να τον βλέπουν;;;