Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων η σημερινή και κάποιος σκέφτηκε πριν το ξημέρωμα της να μας αφήσει 15 κουτάβια, από τα οποία τα μισά δυστυχώς είναι άρρωστα.
Φαίνεται κάποιος ή κάποιοι θεωρούν πως οι δυνατότητες για το ΚΑΖ είναι ανεξάντλητες, τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό, όσο και σε πόρους. Η πάλι θεωρούν ότι εφαρμόζουμε την τακτική του Ψεύτη Βοσκού από τους μύθους του Αισώπου, για εντυπωσιασμό, όταν λέμε ότι το Καταφύγιο με αυτή την τακτική μία μέρα θα κλείσει οριστικά.
Το να βοηθάμε τα αδέσποτα δεν μας το επέβαλε κανείς, ήταν επιλογή, και ο στόχος που θέσαμε στους εαυτούς μας, η σιωπηλή υπόσχεση που δώσαμε σε αυτές τις ψυχές. Το μέγεθος όμως της βοήθειας που μπορούμε να προσφέρουμε, είναι σε συνάρτηση με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που έχουμε κάθε φορά.
Οποιος έκανε αυτή την πράξη μέσα στη νύχτα, δεν σκέφτηκε τους αποδέκτες της δικής του προσωπικής επιλογής. Τους ανθρώπους του Καταφυγίου, που ανάμεσα στους πυρετώδεις ρυθμούς ετοιμασίας ενός μπαζάρ, στις καθημερινές δουλειές που έχει ένα Καταφύγιο και στην αναποδιά που μας περίμενε σήμερα το πρωί καθώς εκλάπει ξανά ο μετασχηματιστής της ΔΕΗ και το Καταφύγιο είναι χωρίς ρεύμα, μας δίνει μία γροθιά στο στομάχι και μας ρίχνει κάτω.
Αλλιώς θέλαμε σήμερα να ευχηθούμε για την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων…αλλά τελικά ίσως αυτός ο τρόπος ήταν και ο πιο ρεαλιστικός της πραγματικότητας που ζούμε.
