Μπελίσι

Τα μωρά της Σούγκαρ που έχουν μεγαλώσει και ξεπέρασαν την μαμά τους σε ύψος.  Χαδιάρικα και παιχνιδιάρικα όπως πρέπει να είναι όλα τα φιλότιμα κουτάβια, χωρίς φοβίες και αναστολές.

Ρένα και Μίνα, οι δύο αδελφές.  Η μία μελαχρινή, η άλλη καστανή αλλά και οι δύο έχουν περάσει ώρες στο κομμωτήριο για να φτιάξουν αυτές τις εκπληκτικές ξανθές ανταύγειες στο μαλλί.  Η Μίνα και η Ρένα είναι περίπου 8-9 μηνών, στειρωμένες, πλήρως εμβολιασμένες και οι οικογένειες που θα τις πάρουν πρέπει να είναι ειδικών προδιαγραφών.  Πρώτα απ’ όλα να έχουν παιδιά γιατί τα λατρεύουν, παίζουν μαζί τους και σε λίγο βγαίνουν παιδιά και σκυλιά νοκ άουτ, όπερ μεθερμηνευόμενον, σπίτι ήρεμο.  Και δεύτερον οι οικογένειες να αγαπούν τα σπορ.  Τζόκινγκ, ποδήλατο, πεζοπορίες σε βουνά και λαγκάδια…  Οι δύο αδελφές θα είναι πιστές συντρόφισσες σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις, γιατί τους αρέσει η κίνηση και το τρέξιμο.

Έξη κουταβίνια, πέντε αγόρια κι ένα κορίτσι, έχουν βγάλει το λάδι στον Νιούμαν και στην Εσκάντα στο καθημερινό τρέξιμο και στο παιχνίδι.  Τρελούτσικα, χαδιάρικα και παιχνιδιάρικα όπως όλα τα φιλότιμα κουτάβια, περιμένουν τις οικογένειές τους.

Adopted

**Η Ντιάνα μας είναι πολύ καλύτερα, αποφύγαμε τον ακρωτηριασμό και έχει γίνει πια ενα χαρούμενο ζωάκι!**

Η κυνηγοσκυλίνα Ντιάνα βρέθηκε από εθελοντές με το πόδι της σε άθλια κατάσταση. Πιθανόν έχει περάσει ρόδα αυτοκινήτου από πάνω του. Οι ακτινογραφίες έδειξαν ότι οι μισές φάλαγγες είναι θρυμματισμένες, υπάρχουν όμως ακόμα δύο που, με πολλή τύχη, πιθανόν να μπορέσουν να στηρίξουν το πόδι όταν περάσει η μόλυνση. Στόχος μας είναι να αποφευχθεί ο ακρωτηριασμός.

Έτσι τον παράτησαν δεμένο στο δέντρο.  Καθαρόαιμο Chow Chow με ακαταχώρητο μικροτσίπ σε κατάσταση που δεν είχαμε ξαναδεί.  Σαν να ήταν δεμένος κάπου με αλυσίδα μισού μέτρου για όλη του τη ζωή κι εκεί που καθόταν και κοιμόταν, εκεί έκανε κι όλες του τις ανάγκες. Αγωνιούσε από τον πόνο κάθε φορά που έπρεπε να κάνει ένα βήμα, αλλά η μεγάλη του αγωνία ήταν να αναπνεύσει.  Σήμερα, 1/1/13, που η ζωή ξαναβρήκε τον κανονικό της ρυθμό τον πήγαμε στον ορθοπεδικό μας να δει ένα μεγάλο εξόγκωμα που είχε στα πλευρά.  Και μόλις ξάπλωσε στο τραπέζι και τον γύρισε ο γιατρός στο πλάϊ για να του κάνει την ακτινογραφία, πέταξε η ψυχούλα του…  Έφυγε σαν πουλάκι…  Η ακτινογραφία δείχνει τον τεράστιο όγκο που κάλυπτε την καρδιά και τους πνεύμονές του αφήνοντας ελεύθερο ένα απειροελάχιστο τμήμα για να παίρνει αυτές τις αγωνιώδεις αναπνοές όσο ζούσε.
Άλλο ένα ζώο που βασανίστηκε στα χέρια των ανθρώπων και πέθανε με την απορία σε τι έφταιξε και γεννήθηκε…