Κι ο τελευταίος της παρέας, ο μικρόςΑντάμο, αγκαλιά με την οικογένειά του. Από μικρούλι φοβισμένο κουτάβι εξελίχθηκε σε έναν πανέμορφο νεαρό που χαίρεται τα χάδια και τις αγκαλιές των ανθρώπων. Καλή τύχη Αντάμο. Καλή τύχη σε όλα τα μωρά μας!

Είναι δύο διαμαντάκια που επί χρόνια που έζησαν στο καταφύγιο, κανείς δεν είδε.  Οι δύο μεγαλοκοπέλες μας, η Αντέλ και η ‘Aμπερ.  Ήρθε επιτέλους η ώρα να πάνε στις οικογένειές τους και να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους, ισότιμα μέλη των οικογενειών τους. 

Η Αντέλ παρακολουθεί την κουβέντα της μαμάς και του μπαμπά με τη θεία από την Αθήνα, λίγο πριν φύγει για το σπίτι της.  Έχει ήδη κάνει στην Αθήνα μαθήματα οδήγησης, γιατί ο μπαμπάς της θέλει να την παίρνει μαζί του κάθε μέρα στο γραφείο του.

Η ‘Aμπερ αγκαλιά με τον μπαμπά της και το ζεστό χέρι της μαμάς στο κεφάλι της.  Τα πρώτα σχόλια από τις δύο οικογένειες είναι, πώς είναι δυνατόν κι αυτοί οι δύο θησαυροί δεν υιοθετήθηκαν στη πατρίδα τους.  Τί να τους πούμε τώρα εμείς;;;

Δεν ήταν τυχερό σου κοπέλα μου… Η Αρμονίααφού μεγάλωσε τα τρία κοριτσάκια της και τα είδε ευτυχισμένα με τις οικογένειές τους, έφυγε άδικα και άκαιρα. Σε μια καινούργια κλινική, με την οποία δεν είχαμε ξανασυνεργαστεί, που την πήγαμε για να στειρωθεί, κόλλησε τον θανατηφόρο ιό που της στοίχισε τη ζωή. Πλημελής απολύμανση και απαξίωση των μικρών τετράποδων φίλων μας.