Η Ίννες, ο μεγάλος μπελάς, στην αγκαλιά της μαμάς της.  Αυτό το κουτάβι χρειάζεται άνθρωπο που γνωρίζει πώς να συμμαζέψει ένα κουτάβι που θεωρεί ότι όλος ο κόσμος του ανήκει.  Ευτυχώς η μαμά της είναι εκπαιδεύτρια σκύλων και dog whisperer.  Στο βάθος η “θεία ‘Aνκε” μαμά της Σμάιλυ, με την Ανέτ αγκαλιά.  Η Ανέτ θα φιλοξενηθεί στο σπίτι της Φλέρυς μας.  27.11.2011

Κι ο άλλος μπελάς, η Λόρυ, στην αγκαλιά της Νάντιας.  Κι αυτή θα φιλοξενηθεί από την οικογένεια της Φλέρυς.  Αυτά τα δύο μωρά της Τρίξι ήταν 100% χουλιγκανάκια.  27.11.2011

Και την μεθεπόμενη Κυριακή ήρθανε πάλι παιδιά από τα εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα, αυτή τη φορά από μεγαλύτερη τάξη, για να περάσουν μερικές ώρες με τους αδεσποτάκους.  Σαν πιο μεγάλα παιδιά που ήταν, έδειξαν και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το φαινόμενο που ταλανίζει ανθρώπους και ζώα. 

Έτσι θέλουμε να σε θυμόμαστε Μητσάρα, να μας χαμογελάς…  Εδώ και χρόνια δεν ήσουν πια άλλος ένας σκύλος του Καταφυγίου.  Ήσουν δικός μας, ήσουν ο Μήτσος μας, που έπαιζε σαν κουτάβι παρά τα χρόνια σου, που απάτησες την Λίντα με την Γκόλφω αλλά εκείνη σε συγχώρησε, που όταν πια γέρασες πολύ και σου βάλαμε παλτό δεν καθόσουν να στο βγάλουμε, που δεν σου είχε μείνει ούτε ένα δόντι αλλά δεν παραιτήθηκες ποτέ από τις τραγανιστές λιχουδιές…  Κάποτε όμως όλες οι καρδούλες κουράζονται και σταματούν…  ’Aντε, στο καλό γεράκο μας.  20.11.2011

Ενθουσιασμός στα πλήθη και στο Καταφύγιο και στην οικογένειά του.  Ο Αλεξάντερ, τώρα πια Όσκαρ, μετακόμισε από την κουταβοπτέρυγα στο σπίτι της οικογένειάς του.  Τα πρώτα νέα λένε ότι από την πρώτη κιόλας μέρα πολύ λίγες φορές δεν σημάδεψε ακριβώς την πάνα του:-)  Καλή σου τύχη μεταξένιε μας!