Εδώ πια τί να πούμε;;  Δεν θα γράψουμε για τους άθλιους που μας το πέταξαν έξω από τη πόρτα.  Δεν αξίζουν ούτε μία γραμμή.  Το σημαντικό είναι το μωράκι.  Παράλυτο από τη μέση και κάτω.  Το είχαμε στα πούπουλα για δύο εβδομάδες, το ταΐζαμε με μπιμπερό να δυναμώσει λίγο μήπως και οι ακτινογραφίες μας δώσουν ελπίδα για να διαπιστωθεί όμως ότι από τη μέση και κάτω δεν είχε νωτιαίο μυελό.  Κάθε ένα δάκρυ μας ας είναι και μια δυστυχία πάνω σ’ αυτούς που το πέταξαν και μετέθεσαν αλλού την ευθύνη.  Στο καλόHoney Bunny! Και κοίτα, εκεί που πήγες να τρέχεις με γερά ποδαράκια όσο τραβάει η ψυχούλα σου.

Με όλες τις υιοθεσίες χαιρόμαστε, αλλά μερικές μένουν ιστορικές.  Η Βίλμα είναι μία τέτοια περίπτωση.  Μπήκε στο καταφύγιο με την αδελφή της Βίβιαν, κουταβάκια με ψώρα κι έμειναν σε μας τα δύο κορίτσια μέχρι που μεγάλωσαν κι έγιναν κοπελάρες.  Την Βίλμα την διάλεξε μια εξαιρετική οικογένεια που έχει έναν στειρωμένο αρσενικό στην ηλικία της Βίλμας, ίδιον με τη Βίλμα.  ’Αντε βρε!  Και στης Βίβιαν 🙂

Μικρός αλλά θαυματουργός!  Ένα από τα πιο ζωηρά κουτάβια που είχαμε ποτέ, οΠέρσυ.  Όλη η οικογένεια είχε πάει στο αεροδρόμιο να τον προϋπαντήσει.  Στο μέιλ που πήραμε δύο μέρες μετά, μας έγραφαν ότι κατάλαβαν τί εννοούσαμε όταν τους λέγαμε να κάνουν το σπίτι τους “puppy proof” πριν καταφτάσει ο μικρός σίφουνας.

Η μικρούλα Ζόντα, μία παγκόσμια πατέντα κράματος Πεκινουά, Σέττερ, Λαμπραντόρ και Πόϊντερ υιοθετήθηκε σε χρόνο DT. Πιο μοναδική κι από το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα 🙂

Ο ’Aλγκον βρήκε κι αυτός το για πάντα σπίτι του.  Ταξίδεψε με τον αδελφό του Πέρσυ και την αδελφή του την Ζόντα προς την καινούρια μεγάλη ζωή.  Αν και μαύρος και μελλοντικά μεγαλόσωμος, βρήκε οικογένεια πολύ γρήγορα και δεν χρειάστηκε να περάσει τα τρυφερά του χρόνια στο καταφύγιο.