Η αιώνια λασπωμένη Αλάσκα που έμπαινε κι έβγαινε στη σκυλοπισίνα για να δροσίζεται, έκανε αφρόλουτρο, παρφουμαρίστηκε κι έφυγε να συναντήσει την καινούργια της οικογένεια.  Το χαμόγελό της έχει φτάσει μέχρι τ’ αυτιά της στην αγκαλιά των καινούργιων ανθρώπων της.

Η Μάμα Μία αφού μεγάλωσε τα θηριάκια της αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αποκτήσει την δικιά της μαμά και να το παίξει μπεμπέ.  Καιρός ήταν να αποκτήσει αυτό το κατατρεγμένο ζώο την οικογένειά του και την ηρεμία μιας σπιτικιάς ζωής.

Ουφ, καιρός ήταν.  Το Duracell του καταφυγίου, η Μαρίνα πήγε επιτέλους στην οικογένειά της που την περίμενε πώς και πώς.  Εμείς πάντως τους είχαμε προειδοποιήσει ότι η Μαρίνα είναι το είδος του κουταβιού που αφού τελειώσει με την μία σκανταλιά κοιτάει γρήγορα γύρω για να βρει τί άλλο να κάνει κι εκείνοι απάντησαν ότι αυτό θέλουν.  Τα πρώτα νέα λένε ότι μετά από μία μεγάλη βόλτα στο δάσος, γύρισαν οι άνθρωποι να ξεκουραστούν αλλά οι μπαταρίες της Μαρίνας ήταν ακόμα γεμάτες.  8.8.2011 Βίντεο

Η καλή μας Στέφη που μας βοηθά πάντα στις γιορτές που κάνουμε στη Γερμανία και είναι  dog whisperer και νοσοκόμα ζώων, μετά από τηλεπαθητικές συνομιλίες που είχε με την Μάμα Σμάϊλυ, της υποσχέθηκε ότι θα την πάρει να ζήσει κοντά της, μέχρι να βρεθεί η καλύτερη οικογένεια να την υιοθετήσει.  Κι έτσι ταξίδεψε η Σμάϊλυ μαζί μας, αφού άλλωστε είχαν κανονίσει το… ραντεβού μόνες τους 🙂  Στη φωτο η Σμάϊλυ, με το χαμόγελο που σκοτώνει, μαζί με την Λόττε, την πρώτη σκυλίτσα της μαμάς Στέφη.

Και η Ντίβα, η τρίτη από τις Πυροσβεστίνες μας, πήγε στο για πάντα σπίτι της και στην οικογένειά της που πέταξαν από τη χαρά τους μόλις τους είπαμε ότι η Ντίβα θα μπορούσε να ταξιδέψει νωρίτερα απ’ ότι είχαμε υπολογίσει.  Έχουν μείνει άναυδοι από την κοινωνικότητά της και από το πόσο χαδιάρα είναι.  Ήδη μοιράζονται το κρεβάτι τους μαζί της.