Η Αλένα, το σοκολατένιο Λαμπραντόρ, βρήκε το για πάντα σπίτι του.  Θα μας λείψει, θα την θυμόμαστε κάθε φορά που θα παίζουν τα άλλα με το νερό στη μπανιερίτσα, αλλά καλύτερα με την οικογένειά της παρά στο καταφύγιο ή στο δρόμο.  Όσο κι αν πρεσβεύουν ορισμένες κυρίες ότι καλύτερα τα αδέσποτα να ζουν στο δρόμο από το να τους βρίσκουμε σπίτι και οικογένεια (ναι ναι κι αυτό το έχουμε ακούσει) η Αλένα κι όλες οι Αλένες αυτών των δολοφονικών δρόμων θα πηγασίνουν στις οικογένειές τους.  Ευχαριστούμε την οικογένεια!

Μάρλεϋ το κουραμπιεδάκι.  ‘Aφησε κι αυτός τη χώρα που δεν διώχνει μόνο τους σκύλους της  αλλά και τους ανθρώπους της.  Μαζί με τον αδελφό του Σήμορ έχουν βαλθεί να ξανασκάψουν τον κήπο της οικογένειας.

Η Μπάτον, με τα ματάκια-κουμπάκια και τα δεινοσαυροποδαράκια, αδελφή του Ντεμποναίρ έκανε την τύχη της.  Ο αδελφός υιοθετήθηκε και η μικρούλα πήρε τη θέση του στην οικογένεια που τον φιλοξενούσε.  Νάσαι καλά Κουμπίτσα Μπατονίτσα και γρήγορα στο δικό σου σπίτι.

Κι ο Σήμορ, το τελευταίο από τα ποταμίσια κουταβάκια άνοιξε πανιά κι έφυγε.  Θα τα δούμε πάλι τα κουταβάκια που σώθηκαν από πνιγμό το αργότερο του χρόνου στην γιορτή μας.

Ο όμορφος κούταβος από το Μοσχάτο, οΜπλάνκο, που κόντευε να πεθάνει από την αφυδάτωση όταν βρέθηκε, πήγε στην οικογένειά του.   Καλός κ’ αγαθός πήρε ό,τι του είχε στερήσει η αδιαφορία των συμπολιτών μας.  Μία οικογένεια που μετρούσε τις ώρες και τα λεπτά μέχρι να τον πάρουν στην αγκαλιά τους.