Και η Ραμόνα, η αδελφή του Πέντρο και του Πάμπλο, ταξίδεψε στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη.  Η Ραμόνα ήταν βαριά περίπτωση φοβικού σκύλου, την κοιτούσες κι άρχιζε να τρέμει κι έτρεχε να κρυφτεί.  Ο Διονύσης στην Αθήνα την ανέλαβε εθελοντικά για ένα μήνα και την βοήθησε να κάνει τα πρώτα της βήματα στον τρομακτικό κόσμο των ανθρώπων.  Τώρα την έχει αναλάβει η Αντιπρόεδρος του γερμανικού σωματείου που είναι εκπαιδεύτρια και τα αποτέλεσματα φαίνονται στη φωτο.  Η Ραμόνα παίρνει μπισκοτάκι από το χέρι άγνωστου σε αυτήν ανθρώπου. Είμαστε σίγουροι  ότι η Ραμόνα θα τα καταφέρει και εν καιρώ θα βρει την οικογένεια που της αξίζει.

Η Νόρμα είχε βρεθεί στον Ιππόδρομο με σπασμένο πόδι.  Αυτή η κακοτυχία όμως της έφερε την πολυπόθητη οικογένεια.  Το κοριτσάκι βρήκε τους ανθρώπους του έξω από την Ελλάδα.  Οι άνθρωποί της ταξίδεψαν από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη και διανυκτέρευσαν σε ξενοδοχείο για να υποδεχθούν την άλλη μέρα το καινούριο μέλος της οικογένειας.  Τα πρώτα μηνύματα λένε ότι δεν πίστευαν πως η Νόρμα θα ήταν ένα τόσο γλυκό και καλόκαρδο πλάσμα.  Κοιμάται αγκαλιά με τα παιδιά και οι γονείς δεν μπορούν να φανταστούν πια την ζωή τους χωρίς αυτό το καλό πνεύμα της οικογένειας.

Είχε μπει στο καταφύγιο για να στειρωθεί και θα ακολουθούσε μετά το δρόμο τόσων και τόσων σκύλων στο δρόμο.  Μας μάγεψε όμως με τον εξαιρετικό της χαρακτήρα και αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να της βρούμε οικογένεια.  Η Μπρούνα γινόταν φιλενάδα με όλα τα σκυλιά, θηλυκά και αρσενικά και λάτρευε τους ανθρώπους.  Πώς να αφήσεις ένα τέτοιο ζώο στους πέντε δρόμους!  Τελικά η Μπρούνα απολαμβάνει τώρα τη ζωή με δύο ακόμα τετράποδους που κάποτε πέρασαν από το ΚΑΖ, αλλά απορεί γιατί οι συμπατριώτες της την είχαν απορρίψει εξ αιτίας του χρώματός της.

Η Ντέμπρα δεν ήταν αδέσποτη, ανήκε στην οικογένεια.  Είμαστε όμως σίγουροι ότι τα αδεσποτάκια θα κάνουν μια εξαίρεση και θα της επιτρέψουν από αυτή τη σελίδα ένα τελευταίο αντίο.  Έσβησε σήμερα το πρωί στην αγκαλιά της οικογένειάς της αφού πέρασε ένα τελευταίο, αξέχαστο καλοκαίρι με μπάνια στη θάλασσα και παιχνίδια.  Στα 10 χρόνια που έζησε είχε έναν θεό και μια αγάπη.  Θεός της ο μπαμπάς της, που θα τον ακολουθούσε και στη φωτιά και αγάπη της η μαμά της.  Η μόνη παρηγοριά της οικογένειας είναι ότι έζησε καλά.  Λατρεμένη!  Πήρε αγάπη κι έδωσε αγάπη χωρίς όρους μέχρι που έφυγε από επιθετικό καρκίνο, που δεν της άφησε καμία δυνατότητα να το παλέψει.  Γεια σου Ντεμπρί καλό μας!

Την είχαμε ονομάσει Σοφία γιατί οι άνθρωποί της την παράτησαν έξω από το καταφύγιο την ημέρα της Σοφίας, Αγάπης και Ελπίδας!  Ένα κοριτσάκι μια σταλιά, τρυφερό και χαδιάρικο.  Δεν πρόλαβε καν να μπει στις Υιοθεσίες και υιοθετήθηκε.  Μπορεί να της λείψουν τα παιχνίδια με τα μαντραχαλάκια του καταφυγίου, έχει όμως τώρα τη δικιά της οικογένεια και αγκαλιές μόνο γι αυτήν! Και το καινούριο της όνομα, Ζήνα!