Επιτέλους ο Χάρης μας, μετά από περιπέτειες, βρήκε την οικογένειά του.  Την παράδοση την έκανε η Έλλη, που ήταν κι αυτή κάποτε ένα μωρό του ΚΑΖ, μόνο σε διαφορετικό χρώμα. “Σι μπιζάκι”

Μακάρι όλα τα κυνηγετικά σκυλιά που τα πέταξε το πρώτο αφεντικό τους, να έχουν την τύχη του Χάρη.  Ο Χάρης βέβαια δεν πήγε στο καινούριο του σπίτι σαν κυνηγετικός σκύλος, αλλά σαν ο αγαπημένος της οικογένειας.

Με τον πολύ αγαπητό μας Τεντ και την γυναίκα του από τον Καναδά έχουμε συχνή αλληλογραφία και κάθε τόσο μας στέλνει καινούργιες φωτο των κοριτσιών, της Θήνας και της Φοίβης. Με αυτήν γελάσαμε πολύ!  Τα κορίτσια από το Λουτράκι σκανάρουν την μπροστινή αυλή μέσα από το παράθυρο. Η Θήνα, με το τραυματισμένο πόδι για την οποία και έκανε ο Τεντ αυτό το ταξίδι, έχει εξελιχθεί σε τρομερό φύλακα, όμως το τσαχπίνικο αυτί της Φοίβης θα το αναγνωρίζαμε ανάμεσα σε χίλια άλλα.

Μας έστειλαν αυτές τις μέρες φωτογραφία του πίνακα με το πορτραίτο του κοντοπόδαρου Τζίνομας, που η οικογένειά του τον φωνάζειΘήο, δηλ Θοδωράκη 🙂

Για όσους πολίτες και υπαλλήλους Υπουργείων ανησυχούν για την τύχη των πρώην αδέσποτων που υιοθετούνται σε ξένη χώρα και κατηγορούν τα σωματεία ότι “πουλάνε τα ζώα για πειραματόζωα” να τους διευκρινίσω ότι Ναι, πριν το πάρει το εργαστήριο και το κάνει πειραματόζωο, ή το εργοστάσιο και το κάνει γούνα, πληρώνουν κι’ έναν ζωγράφο να του φτιάξει το πορτραίτο του.  Για να μην τρελαθούμε εντελώς δηλαδή! Που αντί να βγουν στο δρόμο να σώσουν κανένα ζωάκι, κάθονται στον καναπέ τους και βγάζουν βατράχια από το στόμα τους.

Την Παρασκευή, το ΚΑΖ ταξίδεψε στην Γερμανία και μετέφερε 3 από τα μωρά του στις οικογένειές τους.  Στην φωτο ο Όμπερον αγκαλιά με τον μπαμπά του.  Η οικογένειά του μας κράτησε για βραδυνό φαγητό, δηλαδή το ΚΑΖ και την Πρόεδρο του Γερμανικού συνεργαζόμενου σωματείου, και περάσαμε μια πολύ όμορφη και  χαλαρή βραδιά μαζί τους, στη μεγάλη ζεστή κουζίνα τους με σκυλιά και παιδιά γύρο μας.  Ο μεγάλος σκύλος της οικογένειας, ένα σοφό γέρικο Χάσκυ ο Μαξ, αφού μύρισε τον Όμπερον καλά καλά, τον γύρισε ανάσκελα και εξέτασε κοιλιά, μουσούδι και ουρά, έδωσε το “έχει καλώς” κι ο Όμπερον μπορούσε πλέον χωρίς τσενζούρα να πηγαίνει από τη μία αγκαλιά στην άλλη.  Ευχαριστούμε Κάλλε και Ίνγκεμποργκ που διαλέξατε το μωρό μας.  Στην Αθήνα κανείς δεν σκέφτηκε να τον υιοθετήσει.

Η οικογένεια της Τιτάνιας ταξίδεψε, σε μία μέρα,  7 ώρες με το αυτοκίνητο κι άλλες τόσες για την επιστροφή, μόνο και μόνο για να παραλάβει την μικρή μας πριγκήπισσα.  Η ελαφίνα Τιτάνια αγκαλιά πλέον με τους ανθρώπους της, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πια.  Ευχαριστούμε Γιέλενα και Μάρκους, αυτό το μωρό είχε τρυπώσει στη καρδιά μας και θέλαμε το καλύτερο που μπορούσαμε να βρούμε.