Και η Όρμπιτ βρήκε επιτέλους την οικογένειά της αλλά αυτή τη φορά ανθρώπους που ξέρουν τί σημαίνει να βάζεις ένα κουτάβι στην ζωή σου.

Η πανέμορφη Μπέλλα, η μαμά των Ακρίτα, Φωκά, Ρωμανού, Ομάρ και ’τον βρέθηκε σκοτωμένη από αυτοκίνητο.  Αφού στειρώθηκε και βγήκε πάλι στη γειτονιά της, βρήκε τον θάνατο.  Τελικά στειρώνουμε, θεραπεύουμε αλλά στην ουσία κάνουμε μία τρύπα στο νερό.  Η έλλειψη καταφυγίων για να μένουν τα ζώα μέχρι να βρουν οικογένεια και η αδιαφορία της Πολιτείας να βοηθήσει τα σωματεία να κατασκευάσουν καινούργια, οδηγεί όλα αυτά τα ζώα στο θάνατο από αυτοκίνητο ή από φόλα.

Κάποτε αυτή η Ντομπερμανίτσα ήταν το σκυλί τους και καμάρωναν.  Μετά έφυγαν και το παράτησαν.  Κι αυτή έμεινε εκεί να φυλάει την άδεια μάντρα, ήδη πολύ άρρωστη για να ψάξει να βρει τροφή μόνη της. Την βρήκαμε πεσμένη έξω από την κλειστή επιχείρηση, σκελετωμένη…  Την πήραμε στο καταφύγιο και ίσα που πρόλαβε ξαπλωμένη με το κεφάλι ακουμπισμένο στο κρεβατάκι της να φάει λίγο και να πιεί νερό. Την άλλη μέρα το πρωί “κοιμόταν” ειρηνικά για πάντα.

Το Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2009, έγινε διαμαρτυρία κατά της γούνας στο κέντρο της Αθήνας.  Το ΚΑΖ ήταν εκεί!

Και παραθέτω μέρος του άρθρου της κ. Αργυρώς Μώρου στην Ελευθεροτυπία της 17.10.09.  

Η κούκλα η Αμάρ υιοθετήθηκε επιτέλους! Η κοπελίτσα που έζησε όλη της ζωή σε πανσιόν και μετά στο καταφύγιο, βρήκε μαμά και μπαμπά να της μάθουν πόσο όμορφος είναι ο κόσμος, εκεί έξω, όταν έχεις οικογένεια που σε αγαπάει.  Ευχαριστούμε θερμά την οικογένεια.