Αφού υιοθετήθηκε κι έφυγε η κολλητή της η Αρετούλα, είπε κι η Ντρούνα ότι είναι καιρός να μετακομίσει.  Κάτι ψιθύρισε στις καινούριες της μαμάδες, κάτι μασούλισε τα κορδόνια των παπουτσιών του μπαμπά της και τους έπεισε ότι δεν υπήρχε άλλο σκυλί στο κόσμο γι αυτούς, από την ίδια.  Ευχαριστούμε θερμά την οικογένεια που την άκουσαν κι ευχόμαστε στο κοριτσάκι μας Καλή Τύχη!

Αυτή κι αν είναι ιστορία με Happy End.  Βρέθηκαν δύο οικογένειες για την Μπελπολύ γρήγορα, όμως την Μπελ την είχε πάρει κάποιος της πολυκατοικίας και την πήγε στα Λιόσια.  Την άλλη μέρα η ’ννα, ο καλός της άγγελος, πήγε και κόλλησε αφισούλες και την έψαξε για 6 ολόκληρες ώρες κι ότι σκεπτόταν να σταματήσει το ψάξιμο για εκείνη την ημέρα, την πήραν τηλέφωνο ότι την βρήκαν και την κρατάνε μέχρι να πάει να την πάρει.  Από το Σάββατο 16.5.09 η Μπελ είναι μαζί με την οικογένειά της!

Ο χωρίς όνομα.  Ο που κυνηγήθηκε, πετροβολήθηκε, ο που του αρνήθηκαν τα πάντα, ο που δεν μπορούσε πια να σταθεί και να περπατήσει.  Ο χωρίς μαλλιά. Οι ρίγες που βλέπουμε επάνω του είναι πληγές κι όχι χρωματισμός γούνας.  Το δέρμα του έμοιαζε με παχύδερμου, γεμάτο ανοιχτές πληγές.  Ο που ξάπλωσε στο κτηνιατρικό τραπέζι με ευγνωμοσύνη και αφέθηκε, γιατί για πρώτη φορά ανθρώπινο χέρι τον χάϊδεψε και φωνή του ψιθύρισε γλυκά.

Ο Φίατ, που ονομάστηκε Θαλής, αγκαλιά με το νεώτερο μέλος της καινούριας του οικογένειας.  Προμηνύονται τρελλά παιχνίδια και φιλάκια.  Σας ευχαριστούμε που υιοθετήσατε ένα δικό μας μωρό.

Ο Λεωνίδας μας ήρθε μαζί με τα αδέλφια του Ελπινίκη και Πέτρο.  Είχε κάταγμα στο ισχίο και ο ορθοπεδικός μας είπε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, θα γίνει καλά μόνο του γιατί τα κουτάβια έχουν αυτή τη δυνατότητα.  Ο Λεωνιδάκος όμως έπαθε εντεροκολίτιδα κι ούτε οι οροί ούτε τα αντιβιοτικά και τ’ άλλα φάρμακα κατάφεραν να τον σώσουν.  Το μαναράκι έφυγε το Μ. Σάββατο. Ήταν από τις περιπτώσεις που αναρωτιέσαι γιατί κάποιο δεν τα καταφέρνει ενώ τα αδέλφια του δεν παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα.  Καλό σου ταξίδι μικρούλη..