Όσο κι αν τις τελευταίες μέρες το περιμέναμε, ο θάνατος του Μολοσσού μας έπεσε πολύ βαρύς. Ίσως αν δεν είχε εκείνη την εκπληκτική πρόοδο να λέγαμε ότι γι άλλη μια φορά χάσαμε τη μάχη.  Εδώ όμως είχαμε ένα ζώο μισοπεθαμένο που αναστήθηκε, πάχυνε, έκανε βόλτες, έπαιζε και ξαφνικά άρχισε μια κατηφόρα που δεν σταματούσε με τίποτα. Κι ανόητα ελπίζαμε ότι θα γίνει κάποιο θαύμα.  Μόνος του στο τέλος δεν ήτανε, αλλά πόσο μετράει αυτό;

Εκεί που πήγες τώρα μεγάλε, τρέχα κι αλώνιζε χωράφια κι αμπέλια όπως έκανες κι εδώ, όσο πρόλαβες.  Δεν μπορέσαμε περισσότερο.

Θυμάστε που λέγαμε ότι η Μυρσίνη είχε πιάσει τέτοιο πάτο που μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει πια;  Ε! αυτό έγινε!  Το Μυρσινάκι, το μαύρο κουταβάκι, που κανεις δεν του έριχνε δεύτερη ματιά, υιοθετήθηκε και πήγε στο σπίτι του! Η οικογένειά της την διάλεξε γι αυτό ακριβώς που είναι.  Μια ψυχούλα που έζησε την τέλεια φρίκη και έφτασε η στιγμή να της προσφέρει η ζωή αυτό που της αξίζει. Αγάπη, ζεστασιά και την δική της οικογένεια. Ευχαριστούμε την οικογένεια που έκανε την υπέρβαση!

Κι ο Ρόμπιν, που ονομάζεται πια Ρας, πήρε τη μαμά του αγκαλιά κι έφυγε!  Τί άλλο καλύτερο να ευχηθούμε για το μικρούλη μας.  Στο απίτι θα τον περιμένει ο Ντάκυ, το πρώτο σκυλάκι της οικογένειας κι αν ο κούταβος δεν του βγάλει το λάδι, θα έχει πολλά να του μάθει.  Ευχαριστούμε την οικογένεια κι ευχόμαστε στον Ρας να δώσει και να πάρει πολλή χαρά στη ζωή του.

Το Μιμοζάκι με το ένα τυφλό ματάκι πήγε επιτέλους στο για πάντα σπίτι του.  Όλα τα αδέλφια του είχαν υιοθετηθεί κι είχε γίνει ο καημός μας.  Περνούσαν οι μέρες και χανόντουσαν οι σπάνιες και μοναδικές μέρες της κουταβοηλικίας της, για τους ανθρώπους που κάποια στιγμή θα την υιοθετούσαν. Μέχρι που ήρθε η Κλειώ, την πήρε αγκαλίτσα και σφραγίστηκαν οι όρκοι της παντοτινής αγάπης.  Η Μιμόζα ονομάζεται από σήμερα Βανίλια αλλά ακόμα μυρίζει κουταβίλα:-)  Καλό μας κουτάβι, μακάρι το άστρο σου να λάμπει για πολλά πολλά χρόνια. 20.12.08   

Ευχόμαστε σε όλα τα μέλη και τους φίλους του ΚΑΖ,  Καλά Χριστούγεννα και Υγεία και ευημερία για τον Καινούριο Χρόνο. Στο Καταφύγιο η νέα γενιά,Ράνια, Μάρα και Φωτεινή, έφεραν γλυκά και παιχνιδάκια και στόλισαν δεντράκι, και φίλοι μας έστειλαν δωράκια για μας και τα μωρά μας. Στην φωτό αριστερά μια πιατέλα γεμάτη με σκυλομπισκότα, αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και τρία σπιτικά Στόλεν που έψησε και μας έστειλε ηΜαρτίνα από το Μόναχο, μαμά της Μέλας μας. Σας ευχαριστούμε όλους σας από καρδιάς