Ο Φειδίας, το κουταβοτσοπανόσκυλο, βρήκε το για πάντα σπίτι του!  Θα περάσει το υπόλοιπον του βίου του σαλαγώντας μηρμηγκάκια και σαυρούλες στο κτήμα του στην Αίγινα.  Καλή σου τύχη μικρούλη!

Όταν ο Βασιλάκης ήρθε στο καταφύγιο όλοι μείναμε άφωνοι από την ομορφιά του. Ένα δυνατό, δυναμικό, κατάμαυρο και πανέμορφο κουτάβι που θα γινόταν σε κάποια στιγμή ένας μεγαλοπρεπής ημίαιμος Βέλγος λύκος.  Σε ότι και να παιζόταν στο καταφύγιο η μυτόγκα του ήταν πάντα χωμένη. Στα τρεξίματα, στα παιχνίδια και στους λεονταρισμούς ο πρώτος. Όλα αυτά τα διέκρινε ο ‘Aλκης κι είπε “αυτόν κι όχι άλλον”. Κι έτσι ο Βασιλάκης άνοιξε καινούρια σελίδα στη ζωή του, στο σπίτι του μπαμπά του.

Ο Φαίδων, αυτό το πανέμορφο ποιμενικό κουτάβι, δεν ζει πια.  ‘Επεσε θύμα της ανθρώπινης βλακείας και εγωισμού.  Ζούσε με τον αδελφό του σ’ ένα χωράφι, δίπλα από ένα πολύ επικίνδυνο δρόμο.  Όταν τα ανακαλύψαμε, πήγαμε να τα πάρουμε για να ζήσουν σε ασφάλεια μέχρι να βρεθούν οικογένειες. Μας πλησίασε ένας άνδρας, λέγοντας ότι είναι δικά του τα κουτάβια, και στο δικό μας λόγο ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκοτωθούν, υπήρξε ο αντίλογος ότι προτιμάει να τα σκοτώσει αυτοκίνητο από την υιοθεσία.  Σήμερα ο Φαίδωνας βρέθηκε νεκρός…

Το κοριτσάκι της χαρτόκουτας έξω από το σχολείο βρήκε την οικογένεια που θα το φροντίσει και θα το αγαπάει σ’ όλη του τη ζωή.  ’Αλλο ένα “και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα”

Η φίλη του ΚΑΖ η Εύη, η καλή δασκάλα του σχολείου στη Παιανία, αποχαιρέτησε για πάντα την Κλεμανσούλα της.  Στη μνήμη της αγαπημένης σκυλίτσας έστειλε πολλά σακιά ξηρά τροφή και κονσέρβες.  Ώσπου να ξεφορτωθούν οι τροφές από το αυτοκίνητο, το κατσίκι η Ασπρούλα, πήδηξε τον φράχτη κι έκατσε σκοπός μην πάρει κανείς τα φαγητά.  Λουλουδάκια, πουλάκια, σαλιγκαράκια τρέμετε!  Το νου σας μην κλέψετε το φαγητό της Ασπρούλας 🙂