Η Τίλι ήταν τυχερή, μέσα στην αρρώστεια και την ταλαιπωρία της την βρήκε μια κοπέλα που  δεν της γύρισε την πλάτη.

Αδύνατη, με ρινορραγίες, το κορμάκι της όλο πληγές, σίγουρα δεν της έμενε πολύς καιρός έτσι και έμενε στον δρόμο. Η κοπέλα την πήγε στον γιατρό, της ξεκίνησε τη θεραπεία της αλλά έφτασε η στιγμή που δεν μπορούσε άλλο να την φροντίσει και έτσι ζήτησε τη βοήθειά μας.

Δεν είναι πάνω απο 3 ετών, μια σκυλίτσα όλο παράπονο, που θέλει όλο χάδια.  Είναι πλέον πάρα πολύ καλύτερα, το κορμάκι της έχει γεμίσει, το δέρμα της έχει φτιάξει αλλά ακόμα δεν ειναι έτοιμη προς υιοθεσία, η θεραπεία της πρέπει να επαναληφθεί αλλά ελπίζουμε σύντομα να είναι διαθέσιμη έτσι ώστε να καταφέρουμε να της βρούμε το παντοτινό της σπίτι.

H Martina μας, ένα ντροπαλό κορίτσι, που θέλει λίγο παραπάνω προσπάθεια και υπομονή για να κάμψει τις αντιστάσεις της και να δείξει τον χαρακτήρα της. Μαζί με την ντροπή όμως έχει και μια ευγένεια, μια ηρεμία που εμείς οι άνθρωποι ζηλεύουμε.

Το μικρό αλεπουδάκι μας, βρέθηκε φοβισμένο στη μέση του πουθενά, είναι περίπου 5μιση ετών και λιγάκι αμυντική με καινούργια πρόσωπα.

Δεν πρόλαβες να μάθεις τι σημαίνει η ζέστασια ενος σπιτιου, σίγουρα όμως πρόλαβες να μάθεις οτι υπάρχουν και άνθρωποι που αγαπάνε! Σε φροντίσαμε, παίξαμε μαζί σου, γελούσαμε και εσυ ξαφνικά μας αρρώστησες 🙁 Μια αρρώστεια που δυστυχώς δεν είχε θεραπεία. Σε αγαπήσαμε και σε αγαπάμε, θα μείνουμε με το παράπονο , καλό ταξίδι Σπένσερ μας, τρέξε ελευθερος εκεί με τους φίλους σου , θα βρεις πολλούς.

RIP 22.10.19

I miss you my friend, I still see your face amongst the other dogs.

You will always be remembered!

***

Βρέθηκε μόνος, κουλουριασμένος σε μια γωνία, υποσιτισμένος, άρρωστος και τρομοκρατημένος. Οι άνθρωποι της περιοχής τον έδιωχναν, τα σκυλιά της περιοχής του επιτίθoνταν, και αυτός πρώτη φορά βρισκόταν στο δρόμο, μόνος πια, έχοντας εκτελέσει το χρέος του ως εργαλείο. Αποφασίσαμε να τον πάρουμε κοντά μας. Και μετά από λίγες μόνο μέρες στο καταφύγιο, έχοντας νιώσει ασφαλής, ζεστός και χορτάτος, μας έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. Μεταμορφώθηκε από κουβαράκι σε έναν χαρούμενο και γεμάτο ενέργεια σκύλο.

Είμαι ένα πληθωρικό κορίτσι, είναι αλήθεια. Πληθωρική σε όλα μου,χορταίνεις να χαιδεύεις να ζουλάς και να αγκαλιάζεις. Αλλά και στα συναισθήματα. ‘Έχω πολλή αγάπη να δώσω, πάρα πολλή, κι ας μην την έχω πάρει ως τώρα, ας μην είχα όλα όσα μου αξίζουν, δεν πειράζει. Κακίες δεν κρατώ, δεν ξέρω καν τι είναι αυτό. Ζώ για να παίζω, να μοιράζω φιλιά, να κουνάω την ουρά μου με ενθουσιασμό και να κάνω αυτό που ξέρω να κάνω: να αγαπώ! Είμαι 4μιση ετών!