Καθένας από μας τους αδέσποτους έχει μια ιστορία.
Ιστορίες που αν μπορούσαμε με λόγια να διηγηθούμε, θα’ ταν σαν μυθιστορήματα. Θα είχαν περιπέτεια, αγωνία, ανατροπές.
Όμως όσο απίστευτη ή όσο κοινή κι αν είναι η ιστορία μας, αυτό που σίγουρα δεν θα άλλαζε θα ‘ταν το τέλος που θα ήθελε κάθε ένας από εμάς να έχει: ένα σπίτι, μια οικογένεια να μας αγκαλιάσει.
Εγώ είμαι ο Cassius και δεν θα σας κουράσω με διηγήσεις. Πέρασα πολλά και δύσκολα.

Η Begonia, σχεδόν παιδί και η ίδια, βρέθηκε με τα δυό μωρά της να πασχίζει να τα μεγαλώσει. Η ίδια αποστεωμένη και τα μωράκια της παχουλά. Φανερό πως είχε θυσιαστεί για αυτά, τα θήλαζε και τα κρατούσε ζεστά ενώ η ίδια κόντευε να εξαφανιστεί από την πείνα και την ταλαιπωρία.

Polo.?
“Μπορεί εσύ να μην βλέπεις τίποτα παραπάνω από έναν συνηθισμένο μαύρο σκύλο, αλλά εγώ θα σου πώ πως είμαι μια πρόκληση.
Σε προκαλώ να ξεπεράσεις προκαταλήψεις που θέλουν τα ζώα του χρώματος μου ανεπιθύμητα,
σε προκαλώ να με κάνεις να εμπιστευτώ,
σε προκαλώ να δείς μέσα στα μάτια μου τι νιώθω,
σε προκαλώ να μ’ αγαπήσεις.”

Ο Φλάς έφυγε απο το Καταφύγιο κουτάβι , 4 μηνών, δυστυχώς κάτι στο μεγαλωμα του δεν πήγε καλά με αποτέλεσμα να επιστρέψει στο Καταφύγιο . Είναι πλέον 5 ετών, έγιναν προσπάθειες να βρεθεί ενα νέο σπίτι για εκείνον αλλα δυστυχώς δεν παρέμενε πάνω από μήνα, είναι ενας δύσκολος χαρακτήρας που χρειαζεται ένα και μοναδικό κηδεμόνα.

Έναν ανθρωπο που να ξέρει να τον χειριστεί , να μένει μόνος, να μην έχει οικογένεια και παιδιά. Λιγάκι δύσκολο. Έτσι γύρισε σε εμάς και είναι πια σκύλος της οικογένειας του Καταφυγίου. Τον αγαπάμε πολυ και θα φροντίσουμε να είμαστε πάντα δίπλα του. Από εσάς ζητάμε την βοήθειά σας, αυτή τη φροντίδα, για την τροφή του και για τα ετήσια εμβόλια του.

Λένε πως η μόνη πραγματική αναπηρία είναι να μην ξέρεις να αγαπάς. Και ο μικρούλης Archi μόνο αυτό ξέρει, ν’αγαπά. Μπορεί να του λείπει κάτι λοιπόν, αλλά δεν έχει τίποτα λιγότερο από τα άλλα παιδιά. Λατρεύει τα παιχνίδια, τις αγκαλιές, τις λιχουδιές και την παρέα τετράποδων, δίποδων…και τρίποδων!