Ο Ραλφάκος μας χτές βράδυ έπεσε για ύπνο και ταξίδεψε.
Έτσι ήρεμα, ήσυχα, απλά δεν ξύπνησε.
Ο Ραλφάκος μας που ήρθε κοντά μας όταν του τα’φερε έτσι η ζωή και στα 15 του βρέθηκε άστεγος. ‘Ηρθε στο καταφύγιο μαχμουρλής, παχουλούλης και δυσκίνητος, με τα προβλήματα υγείας που φέρνει η ηλικία. Και λές και ξανάνιωσε.
Τον είδαμε σιγά σιγά να αλλάζει, να ξανανιώνει. Έζησε τέσσερις εποχές στο καταφύγιο και χαιρόταν κάθε στιγμή. Έτρεξε. έπαιξε, μύρισε, χάρηκε. Πάντα γελαστός.
Ξέραμε πως δεν θα’ταν κοντά μας για πολύ, όπως το ξέρουμε για όλα τα γερόντια που έχουμε την τιμή να βοηθάμε και για αυτό τους τα παρέχουμε όλα “συμπυκνωμένα”, αγάπη σε μεγάλες δόσεις, φροντίδα, κανακέματα. Να πάρουν μαζί τους φεύγοντας όσα πιο πολλά μπορέσουν.
Και για τα γερόντια μας εδώ δεν είναι καταφύγιο. Εδώ είναι το σπίτι τους.
Ο Ράλφ έφυγε από το σπίτι του και η καρδιά του ΚΑΖ έγινε λίγο μεγαλύτερη για να χωρέσει την αγάπη που μας άφησε κληρονομιά.
Για σένα αγόρι μας αυτή την αγάπη θα την δώσουμε στο επόμενο.
Αντίο. Σ’αγαπάμε.

There is a bridge of memories
from Earth to Heaven above…
It keeps our dear ones near us
It’s the bridge that we call love.

Η Αιμιλία μας σήμερα!

***

Την έχει λιώσει η ψώρα, την έχουν φάει τα τσιμπούρια, έχει ένα κομμένο αυτί, πυρετό και αφυδάτωση και μάλλον έχει γεννήσει πιο πολλές φορές απ’όσες έχει φάει.
Και παρόλα αυτά είναι πανέμορφη, χαρούμενη και δίνει φιλιά. Αυτό μόνο ο σκύλος μπορεί να το κάνει.
Ξεκίνησε την βδομάδα μας με τον καλύτερο τρόπο.
Αποφάσισε ότι σήμερα είναι η μέρα που θα σωθεί και εμείς, φυσικά, συμφωνήσαμε. Περίπου 2 ετών

Αυτή είναι η Αιμιλία!

Άνθος / Anthos.?
Το πιο όμορφο μέρος των φυτών, μεταφορικά το πιο διακεκριμένο μέρος ενός συνόλου, η πρόοδος,
τα ποιητικά άνθη, μα και η περίοδος της νεότητας.
Όλα αυτά τα ωραία περιγράφονται με αυτή την λέξη.
Και κάτι ακόμα, ο δικός μας Άνθος!

Ο Marcel, ένας χαρούμενος και κεφάτος νεαρός, που όλη μέρα έχει το παιχνίδι στο μυαλό του, ένα κουτάβι 1μιση έτους, με καμιά σκοτούρα στο μυαλό και κανένα βάρος στην καρδιά του.
Δεν έχει ιδέα για την προδοσία και την ασχήμια που κρύβει μια εγκατάλειψη. Και μείς θα το προστατεύσουμε αυτό, θα φροντίσουμε να εξακολουθήσει να είναι ανέμελος και παιχνιδιάρης!
Ψάχνουμε σπίτι για το παιδί μας και να είναι το καλύτερο.

kazshelter@gmail.com

Ένα αυτοκίνητο σταμάτησε, άνοιξε η πόρτα, την άφησε και έφυγε βιαστικά. Αυτή έμεινε εκεί, στο πεζοδρόμιο που την εγκατέλειψαν.
Σε ένα χωριό μέσα στα βουνά, κοντά στα Ελληνοσκοπιανά σύνορα που τον χειμώνα η θερμοκρασία πέφτει στους -20 βαθμούς και ακόμα και το καλοκαίρι βρέχει ασταμάτητα. Το ότι την άφησαν κοντά στις ταβέρνες του χωριού μάλλον νόμιζαν πως ήταν αρκετό για να επιβιώσει. Κάθε φορά που σταματούσε αμάξι αυτή έτρεχε με χαρά πιστεύοντας πως επέστρεψαν να την πάρουν.
Το περιβάλλον στο χωριό κάθε άλλο παρά φιλικό. Τα σκυλιά θεωρούνται επικίνδυνα. Ακόμα και αυτή η μικρούλα που είναι 4 κιλά.