Είχε βρεθεί δεμένος με μια κοντή αλυσίδα στη μέση του πουθενά.  Διψασμένος, πεινασμένος, δεν χόρταινε να πίνει και να τρώει τις πρώτες ώρες.  Έτσι αποκτήσαμε τον Ντόμπυ μας.  Ψηλός, όμορφος και άρρωστος πέρα από κάθε θεραπεία.  Ένα χρόνο έζησε κοντά μας απολαμβάνοντας την καλή παρέα που είχε, το φαγητό όποτε ήθελε να φάει, τα μπισκότα του και υπομένοντας τις χίλιες μύριες εξετάσεις που του έκανε ο γιατρός.  Μέχρι προχθές…  Καλό σου ταξίδι Ντόμπυ εκεί που πήγες…  Θα ξαναβρεθούμε.  Και κοίτα, εκεί που πήγες ψάξε να βρεις τον Θωμά.  Θα έχετε πολλά να πείτε  σαν άντρες εσείς οι δυο.

12.03.14

*****

Ίσως ένα από τα πιο όμορφα και πιο καλοσυνάτα πλάσματα που έχει περάσει από το Καταφύγιο μας. Ο Ντόμπυ είναι περίπου 3 ετών, είναι λίγο τεράστιος 38 κιλά αλλά δεν τον νοιάζει να έχει μεγάλο χώρο. Το μόνο που ζητάει είναι να τον αγαπάει ο άνθρωπος του 🙂

07.03.2014

Για τα γλυκά φιλιά σου, για τις χαρές που έκανες και για τα χάδια που τόσο απολάμβανες θα είσαι πάντα μέσα στην καρδιά μας!

Until we meet again over the rainbow bridge.
A very sad day for all of us the volunteers at KAZ.

***

Γίγαντας ο Θωμάς και σαν όλους τους γίγαντες, με μια καρδια βούτυρο. Από κουτάβι μέχρι που έγινε 10 ετών ζούσε σε μια ταράτσα απομονωμένος μέσα σε βουνά ακαθαρσίες, μέχρι που επενέβη το Υγειονομικό κι ό Θωμάς βρέθηκε στο δρόμο. Κατάφερε κι επέζησε με τα ωμά κόκαλα που του πέταγε ο χασάπης της γειτονιάς. Γεννήθηκε περίπου το 2001-2002

Ήρθε στο καταφύγιο την Κυριακή του Θωμά κι από τότε πασχίζει να κερδίσει ό,τι έχασε όλα αυτά τα 10 χρόνια.

Έφυγε και η Γιάννα μας η κανισούλα, παραμονές Χριστουγέννων.  Γριούλα που βρέθηκε στο δρόμο σε άθλια χάλια.  Ζωάκι που κάποτε αγοράστηκε για να συμπληρώσει την εικόνα της οικογένειας που τα είχε όλα, εκτός από ένα σκυλάκι, για να το παρατήσουν στο δρόμο όταν γέρασε κι αρρώστησε.  Τουλάχιστον στο καταφύγιο, μέχρι το τέλος, είχε όλα όσα της στέρησε η οικογένειά της.  Αγάπη, πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη ακόμα και με ακριβές εξετάσεις και φάρμακα, μαλακό ζεστό κρεβατάκι στο γραφείο και ειδική τροφή.  Στο καλό Γιαννάκι…

Η Βασιλικούλα μετά απο 2μιση χρόνια φιλοξενίας από μέλος μας, πέρασε τη γέφυρα του ουράνιου τόξου. Πέρασε δύο χρόνια γεμάτα αγάπη και στοργή που τόσο της είχαν λείψει όσο ήταν στο δρόμο. Βασιλικούλα μας, είμαστε σίγουροι ότι τώρα
εκεί ψηλά που είσαι, είσαι ξανά νεά και τρέχεις σαν τον άνεμο :).
Μας λείπεις αλλά ήρθε η στιγμή να ξεκουραστείς, θα σε αγαπάμε πάντα!
13.09.13
**************************

Μάθαμε από το facebook για μία σκυλίτσα που βρέθηκε στα Βασιλικά της Σαλαμίνας με λάμα και βίδες που εξείχαν από το πόδι της (φωτο επάνω) και με πληγές στη πλάτη της (φωτο κάτω).  Τα παιδιά στη Σαλαμίνα κάνουν εξαιρετική δουλειά με ψίχουλα, την σκυλίτσα όμως δεν μπορούσαν να την αναλάβουν.  Αποφασίσαμε να την πάρουμε κι έτσι η Κυρά Βασιλική πήγε κατευθείαν από τη Σαλαμίνα  στον ορθοπεδικό μας.

Xθές κοιμήθηκε η Βιόλα μας. Σιγά σιγά μας αφήνουν τα παππούδια μας… Έζησε κοντά μας 5 ολόκληρα χρόνια χωρίς να της λείψει τίποτα. Ίσως μία κατάδική της οικογένεια, αλλά τελικά εμείς γίναμε αυτή. Νάσαι καλά εκεί που πήγες Βιολάκι. 17/4/13 Ευχαριστούμε τους εικονικούς γονείς της που ηταν διπλα της και δίπλα μας αυτά τα χρόνια. Είχε μπει στο καταφύγιο 9/4/08 κι έζησε κοντά μας 5 προστατευμένα χρόνια. Χαρακτηριστική η φωτογραφία της που έχει τα χεράκια της μπροστά και παρακαλεί για το μπισκοτάκι.

***

Η Βιόλα μας είναι ένα πλασματάκι μικροκαμωμένο, γλυκό και χαδιάρικο αλλά δεν μπορεί πια να βγει στους δρόμους.  Πρέπει να παίρνει κάθε μέρα το φάρμακό της, το Τ4 για τον θυρεοειδή της.  Γι αυτό το λόγο έχει και δερματικά προβλήματα.  Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το στέκεται όρθια στα πίσω ποδαράκια της και να παρακαλάει με τα χεράκια της, είτε για μπισκοτάκι είτε για μία εικονική υιοθεσία.