Ο Ήρωας τελικά δεν τα κατάφερε. Έφυγε τη νύχτα…

Τα δικά μας συναισθήματα δεν παίζουν ρόλο εδώ. Το σημαντικό είναι η δικιά του αγωνία τον τελευταίο καιρό και το βασανιστήριο στο οποίο τον είχαν υποβάλει οι “άνθρωποί” του. Καλό σου ταξίδι αγόρι μου εκεί που πας και ξέχασέ μας όλους…

Τον βρήκαμε δεμένο έξω από το καταφύγιο φρεσκοχειρουργημένο και μάθαμε τελικά ότι είχε διαπυημένους όγκους στη πλάτη του οι οποίοι είχαν αφαιρεθεί χειρουργικά και οι φιλόζωες κυρίες που τον είχαν μαζέψει, θεώρησαν καλό να τον πετάξουν έξω από το καταφύγιο. ΟΡαφαήλος όμως δεν πήγαινε καλά. Του κάναμε υπέρηχο και διαπιστώθηκαν μεταστάσεις. Πολλοί όγκοι στους πνεύμονες και σε άλλα όργανα. Ο Ραφαήλος αποφάσισε μόνος του να φύγει το απόγευμα. Δεν ήταν όμως μόνος του, είχε δίπλα του το χέρι που τον φρόντιζε όλο αυτό το καιρό.

Δεν ήταν τυχερό σου κοπέλα μου… Η Αρμονίααφού μεγάλωσε τα τρία κοριτσάκια της και τα είδε ευτυχισμένα με τις οικογένειές τους, έφυγε άδικα και άκαιρα. Σε μια καινούργια κλινική, με την οποία δεν είχαμε ξανασυνεργαστεί, που την πήγαμε για να στειρωθεί, κόλλησε τον θανατηφόρο ιό που της στοίχισε τη ζωή. Πλημελής απολύμανση και απαξίωση των μικρών τετράποδων φίλων μας.

Έφυγε κι αυτός…  Ο Θησέας ήρθε παραμονές Χριστουγέννων.  Είχε βρεθεί στη λεωφόρο Μαρκόπούλου να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα.  Γεράκος, πάνω από 10 ετών, αποστεωμένος, κατά τα άλλα όμως καθαρόαιμο Σέττερ Αγγλίας που κάποτε αγοράστηκε και μετά στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, εγκαταλείφθηκε. Ακόμα δεν είμαστε σίγουροι αν έβλεπε κι αν άκουγε.  Οι κύκλοι γύρω από τον εαυτό του συνεχίστηκαν μέχρι χθες το βράδυ. Ο Θησέας σήμερα κατέρρευσε, δεν μπορούσε να σταθεί ούτε 10 δεύτερα όρθιος.  Κι ύστερα από λίγο έφυγε…  Τουλάχιστον όχι στο δρόμο.  Ποιός να ξέρει τί μυστικά πήρε μαζί του φεύγοντας. 28.12.2011

Αχ παππούλη!  Κι ελπίζαμε να ζήσεις τουλάχιστον όσο κι εμείς.  Το βλέπαμε όμως νάρχεται, είχες βαρύνει, οι κινήσεις σου γινόντουσαν με δυσκολία, είχες χάσει το καμαρωτό σου περπάτημα κι η καρδιά σου, αχ αυτές οι κουρασμένες καρδούλες των παπούδων, σε άφηνε λίγο λίγο.  Σήμερα, παρά τα φάρμακα που έπαιρνες, έκανες ασκήτη.  Σε τρέξαμε στην κλινική, σου έκαναν ότι έπρεπε να σου κάνουν κι επιστρέψαμε στο καταφύγιο για να φύγεις ύστερα από λίγο για το μεγάλο ταξίδι.  Πού να απαριθμήσουμε τις χάρες σου σ’ αυτό το μικρό χώρο παππού;  Ήσουν ένας και μοναδικόςπαππού Γιώργο. 27.12.2011