Ήρθες κι έφυγες αγόρι όμορφο και κατάλευκο.  Λέμε ότι η Ερλίχια θεραπεύεται εύκολα και δεν είναι τίποτα.  Όχι όμως πάντα.  Ο Σνόου ήρθε με 15.000 αιμοπετάλια όταν κατώτατο όριο είναι οι 200.000 και με πληγές που δεν έκλειναν.  Και δυστυχώς ούτε τα ακριβά Ροναξάν βοήθησαν, σε μια εποχή που λιγοστεύουμε τις μερίδες φαγητού των ζώων για να επιπλεύσουμε οικονομικά.  .Η πρώτη αιμορραγία μας κράτησε ξύπνιους την πρώτη νύχτα δίπλα του και διήρκεσε αρκετές μέρες.  Η δεύτερη, σε συνδυασμό με δυνατές διάρροιες  ήταν και η μοιραία.  Κοιμήσου ήρεμα καλέ μου δίπλα στα άλλα μωρά μας κι εκεί που πας δώσε χαιρετισμούς και στον Ορφέα.

Ο Ορφέας μας!  Ο μεγάλος (σε ηλικία και μέγεθος) λύκος μας που είχε υιοθετηθεί πριν 6 χρόνια στον Καναδά.  Αποφάσισε πως ήταν καιρός να φύγει.  Έφυγε από δω σε ηλικία 6-7 ετών με ένα τεράστιο πρόβλημα υγείας, είχε έναν όγκο μέσα στο στόμα του, χειρουργήθηκε στον Καναδά κι έζησε 6 ολόκληρα χρόνια με απόλυτη αγάπη από την μαμά του και τα δύο σκυλοκοριτσάκια της οικογένειας.  Θα μπορούσε να γράψει κανείς βιβλίο για τον Ορφέα, ας αρκεστούμε όμως σ’ ένα “καλό ταξίδι φίλε” και μια ευχή, να ακούει φλάουτο εκεί που πήγε, που τόσο αγαπούσε τον ήχο του.

Δεν προλάβαμε να του δώσουμε όνομα, τον λέγαμε “το μικροσωμάκι από την Καλλιθέα”.  Μάθαμε ότι ήταν πολύ καιρό στο πεζοδρόμιο, σ’ ένα χαλάκι ακίνητος μ’ ένα μπωλ νερό δίπλα του. Όταν τον μάζεψε μέλος μας, έκλαιγε από τους πόνους, ήταν γεμάτος πληγές πίσω, τα πόδια του είχαν μαζευτεί κάτω από την κοιλιά του κι είχαν ακινητοποιηθεί και η έκφραση πετσί και κόκαλο δεν δίνει την πραγματικότητα.  Μεταφέρθηκε αμέσως σε κλινική, αλλά ήταν πολύ αργά.  Πώς μπορούσαν και τον κοίταζαν χωρίς να τον βλέπουν;;;

Εδώ Λεύκιππε είσαι όπως θέλουμε να σε θυμόμαστε.  Γεράματα και ασθένεια κατέβαλαν την καρδούλα του και σήμερα το πρωί βρέθηκε στο κρεβατάκι του να κοιμάται τον Μεγάλο Ύπνο.  Καλό σου ταξίδι Λεύκιππε.  Τις πρώτες βδομάδες τουλάχιστον, θα ρίχνουμε τα μπισκοτάκια, που τόσο αγαπούσες, στα πουλιά.

Ο Ξάνθος ήρθε στο καταφύγιο για λίγες μέρες για να φύγει πάλι, αυτή τη φορά χωρίς επιστροφή.  Τουλάχιστον ήταν η Λούση δίπλα σου να σε χαϊδεύει την ώρα που έφευγες και να σου εύχεται Καλό Ταξίδι.  Δεν ήσουν τόσο μόνος όσο στην ζωή σου.