Κι αυτός, βαριά άρρωστος, έφτασε στο καταφύγιο.  Τον είχε βρει η Ειρήνη και τον τάϊζε στον δρόμο μέχρι να αδειάσει μια θέση και να τον πάρουμε μέσα.  Σε δέκα περίπου μέρες σταμάτησε να τρώει και μετά από λίγο τον βρήκαμε ένα πρωί νεκρό.  Έκανε τόσο αγώνα από τότε που αρρώστησε να κρατηθεί στη ζωή και τώρα που βρήκε βοήθεια, μας διέγραψε όλους κι έφυγε.  Και ποιός να του κρατήσει κακία για τις σκέψεις που πιθανόν έκανε για τους ανθρώπους…

Η Μύρινα ήρθε κι έφυγε σαν τον Μολοσσό μας. Μπήκε στο καταφύγιο σε τραγική κατάσταση, της κάναμε τη θεραπεία που μπορούσαμε κι έπρεπε, σηκώθηκε, πάχυνε, έκανε τις βόλτες της, “την έλεγε” στον Μιστόκλη όταν αυτός έκανε τις κουταβοχαζομάρες του κι 6 μήνες μετά από την θεραπεία της κατέπεσε μέσα σε δυο μέρες χωρίς να ανταποκρίνεται σε κανένα φάρμακο. Μέρα με την μέρα γινόταν πιο διάφανη, γέμιζε πληγές και δεν σηκωνόταν πια από το κρεβατάκι της. Υπέφερε, ήταν χειρότερα απ’ όταν ήρθε. ‘Aντε μωρέ Μυρινάκι, άτυχο ήσουν κι εσύ κι εμείς. 6.4.10

Έφτασε στο καταφύγιο γεμάτη πληγές, χωρίς γούνα και άρρωστη.  Με δυσκολία στεκόταν όρθια.  Ώσπου να της κάνει ο γιατρός μας τις απαραίτητες εξετάσεις, είχε πέσει σε κώμα.  Καλό σου ταξίδι εκεί που πας κοριτσάκι χωρίς όνομα…

Μέχρι εδώ ήταν και η ζωή της Σήνα… Η Ερλιχίωση και το Καλαζάρ ήταν σε τέτοια ύψη και τα νεφρά της τόσο κατεστραμμένα που, αν και ξεκινήσαμε αμέσως θεραπεία, η όμορφη Σήνα προτίμησε να γυρίσει τη πλάτη της στον κόσμο που γνώρισε και να φύγει. Δεν μας έδωσε το περιθώριο ούτε μιας εβδομάδας σχεδόν να το παλέψουμε. Εκεί που πήγες όμορφη, δεν θα πονάς τουλάχιστον. 9.3.10

Έφυγε η Κορντήλια, το αρκουδένιο μωράκι, αργά την νύχτα,   Πριν από μερικές μέρες δεν φαινόταν πολύ καλά και την μεταφέραμε στη κλινική για να έχει συνεχή κτηνιατρική παρακολούθηση και θεραπεία, αλλά δεν  βοήθησε  Ήθελε να μας το πάρει.  Γιατί παίρνει τα πιο όμορφα και χαρισματικά;;