Σήμερα ξαφνικά η Νάλα μας άφησε…ενα απο τα σκυλιά μας σε μεγάλη ηλικία, αλλά μας ήρθε ξαφνικό, έφυγε ήρεμη στον υπνο της και θέλουμε να πιστευουμε ευτυχισμένη. Ποτέ δεν βρηκε την παντοτινή της οικογένεια  παρόλα αυτά προσπαθήσαμε να την κάνουμε να νιώσει οτι βρίσκεται σε ένα σπίτι με πολλούς φίλους τριγύρω της.

Θα σε θυμόμαστε πάντα “μικρή” μας. 💔💔🖤🖤

23.05.2024

Σήμερα το πρωί αποχαιρετήσαμε το γηραιότερο και παλαιότερο μέλος της οικογένειας του Καταφυγίου μας, τον αγαπημένο μας Τόνυ. Έφυγε από τη ζωή ήρεμα στον ύπνο του με φρουρό δίπλα του τον Flash ο οποίος τον έγλυφε μέχρι και την στιγμή που τον πήραμε από τον χώρο του. 😞

Ήρθε κοντά μας αρχές του 2008 πυροβολήμενος γεμάτος φόβο, όλα αυτά τα χρόνια δεν μας άφηνε να τον χαιδέψουμε, με εξαίρεση τα δυο τελευταία όπου πλεον δεχόταν τα χάδια με δισταγμό αλλά και ευχαρίστηση μαζί, πάντα όμως χαιρόταν να μας βλέπει, έτρεχε στην πόρτα και περίμενε τα μπισκότα του 🥰 . Με τα χρόνια, βρήκε μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας, η παρουσία του συνδέθηκε για πολλούς από εμάς με το ίδιο το Καταφύγιο ❤️.
Το Καταφύγιό μας δεν θα είναι το ίδιο χωρίς την ήσυχη παρουσία του, η μνήμη του θα συνεχίσει να μας εμπνέει να φροντίζουμε κάθε ζώο που έχει ανάγκη με την ίδια αφοσίωση και αγάπη που του δείξαμε.

Καλό ταξίδι Τόνυ μας , Θα μας λείψεις πολύ, θα σε θυμόμαστε για πάντα. 😪💔💔🖤🖤

**************

Εικονική Υιοθεσία

Πώς λειτουργεί

Ο Τόνυ είναι στο καταφύγιο 16 χρόνια!

Το 2008 είχε χειρουργηθεί για να αφαιρεθούν τα σκάγια από το γόνατό του.  Ακολούθησε και δεύτερη εγχείρηση για να μπορέσει να ισιώσει το πόδι του και να το χρησιμοποιεί, η οποία όμως δεν πέτυχε.  Ο Τόνυ είναι φοβικό ζώο κι ενώ χαίρεται όταν μας βλέπει και περιμένει τα μπισκοτάκια του, δεν μας αφήνει να τον χαϊδέψουμε.  Μπορεί να μην έχει ανθρώπινες φιλίες, έχει όμως πολλούς τετράποδους φίλους να του κρατάνε συντροφιά.

‘Εμεινες μαζι μας πολύ λίγο αλλά σε αγαπήσαμε πάρα πολύ! Μακάρι να είχες μείνει λίγο ακόμα … 💔💔

RIP 16.4.24

**

Οι σκύλοι που είναι μεγάλοι σε ηλικία, ταλαιπωρημένοι από τη ζωή και κουρασμένοι από το δρόμο, είχαν και θα έχουν για πάντα το μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς των εθελοντών και του καταφυγίου του ΚΑΖ. Κάποιοι βλέπουν τα ασπρισμενα πρόσωπα τους και νομίζουν ότι είναι απλά τρίχες, για εμάς αυτά είναι λευκός χρυσός. Πρόσφατα αποκτήσαμε ένα νέο τέτοιο κόσμημα. Ζούσε για πολλά χρόνια σε μια γειτονιά. Ήταν μέρος της περιοχής, ήταν κομμάτι της καθημερινότητας. Περνούσε εκεί τη ζωή της με ζεστή και με κρύο. Είχε ανθρώπους που τη φρόντιζαν, δεν απέκτησε ποτέ όμως ένα σπίτι…