Κι ο χορός καλά κρατεί.  Σάββατο, 27 Ιουνίου έφυγε και το κουκλάκι ο Μπάμπολο.  Και τολμώ να ρίξω ανάθεμα σ’ αυτούς που πέταξαν όλα αυτά τα κουτάβια έξω από το καταφύγιο και καθάρισαν.  Έκαναν το καθήκον τους γεμίζοντας το καταφύγιο με κουτάβια, οι ανεύθυνοι, οι βολεψάκηδες, οι κακώς εννοούμενοι φιλόζωοι. Και το θλιβερό είναι πως νομίζουν ότι τα έσωσαν. Οι ηλίθιοι! Μπάμπολο αγοράκι μας, ξέχασέ μας όλους εμάς για να ξεχάσεις, εκεί που πήγες, τις τρεις τελευταίες μέρες της ζωής σου.

Το επόμενο θύμα των ανεγκέφαλων και ανεύθυνων είναι η μικρούλα Λουσίλλα.  Ούτε η κλινική μικρών ζώων, ούτε ο ενδοφλέβιος ορρός, ούτε τα φάρμακα την βοήθησαν.  Την ημέρα που έφυγε η Λουσίλλα, πιάσαμε έναν που άφηνε μία κούτα με 11 κουτάβια έξω από το καταφύγιο. Τον διώξαμε κακήν κακώς κι ένας Θεός ξέρει τί τα έκανε τα κουτάβια.  Έχουμε μείνει άφωνοι με όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Το Βυρωνάκι, ένα από τα κουτάβια μας, έφυγε σήμερα τα ξημερώματα.  Την Τρίτη χοροπηδούσε, την Τετάρτη είχε εμφανή σημάδια ότι δεν ήταν καλά, μπήκε στον ορρό και πήρε αντιβίωση και τα ξημερώματα από Πέμπτη προς Παρασκευή έκλεισε τα ματάκια του για πάντα. Μεγάλη η λύπη μας που έφυγε το μωράκι, αλλά μεγαλύτερη η οργή μας γι αυτούς που μας πετάνε κουτάβια σωρηδόν.  Τα σκυλάκια είναι πολύ ευαίσθητα πλασματάκια κι είναι πολύ εύκολο ένα μωρό να κολλήσει κάποιο ιό και να φύγει από τη ζωή μέσα σε δύο μέρες. Όσο πιο πολλά κουτάβια, τόσο πιο μεγάλος ο κίνδυνος. Προς το παρόν την πλήρωσε ο Βυρωνάκος.

Σήμερα συντροφέψαμε την Φρασίκλεια στη γέφυρα του ουράνιου τόξου.  Από την ημέρα που ήρθε στο καταφύγιο, χειροτέρευε συνέχεια.  Δεν έμενε ούτε καν στάσιμη.  Η σκυλίτσα είχε πάψει πια να χρησιμοποιεί τα πίσω της πόδια και τυφλή σερνόταν μέσα στο δωμάτιό της.  Καλαζάρ κι Ερλιχίωση στους υψηλότερους δείκτες και καμία αντίδραση στην θεραπεία! Το αντίθετο μάλιστα. Τελικά σήμερα την βοηθήσαμε να φύγει.  Σίγουρα εκεί, θα μας προσέχει το μωράκι τον Βύρωνα…

Ο χωρίς όνομα.  Ο που κυνηγήθηκε, πετροβολήθηκε, ο που του αρνήθηκαν τα πάντα, ο που δεν μπορούσε πια να σταθεί και να περπατήσει.  Ο χωρίς μαλλιά. Οι ρίγες που βλέπουμε επάνω του είναι πληγές κι όχι χρωματισμός γούνας.  Το δέρμα του έμοιαζε με παχύδερμου, γεμάτο ανοιχτές πληγές.  Ο που ξάπλωσε στο κτηνιατρικό τραπέζι με ευγνωμοσύνη και αφέθηκε, γιατί για πρώτη φορά ανθρώπινο χέρι τον χάϊδεψε και φωνή του ψιθύρισε γλυκά.