Η Λίτσα μας δεν ζει πια.  Έζησε από κουτάβι 18 ολόκληρους μήνες στο καταφύγιο, μια ψυχούλα γεμάτη τρόμο.  Από μικράκι δεν μπορούσε να ηρεμήσει και να καταλάβει πόσο την αγαπούσαμε.  Τελικά βρέθηκε η οικογένεια που ανέλαβε να της δείξει πόσο όμορφη είναι η ζωή. Όμως! Ένας απότομος ήχος και το άνοιγμα της πόρτας από συγγενείς της οικογένειας κι η Λίτσαβρέθηκε πανικόβλητη έξω. Μέσα στη βροχή και το κρύο περιφερόταν δύο ημέρες χωρίς να μπορεί να την βρει η οικογένειά της.  Μέχρι που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο.. Το Λιτσάκι έζησε μια ζωή μέσα στο φόβο κι έφυγε με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα ματάκια του. Ας είναι ήρεμη η ψυχούλα του εκεί που βρίσκεται τώρα.

Η Λίλιφεε κι η Μπέλλα ήταν δύο κοριτσάκια που έφτασαν στο καταφύγιο στη χειρότερη δυνατή κατάσταση.  Με ανύπαρκτο ανοσοποιητικό, κοκαλιασμένα από την ασιτία, χωρίς τρίχωμα και  γεμάτα σκουλήκια.  Δεν τα κατάφεραν να επιζήσουν, όσο κι αν προσπαθήσαμε.  Πρώτα έφυγε η Λίλιφεε και λίγες μέρες αργότερα την ακολούθησε η Μπέλλα.  Τώρα θα τρέχουν στο ουράνιο τόξο με πλούσιο μεταξένιο  τρίχωμα και κοιλίτσες γεμάτες λιχουδιές

Η μικρούλα Λίλυ δεν πρόλαβε.  Μαζί με αρκετά άλλα κουτάβια ζούσε σε περιφραγμένο χώρο στη παραλία μέχρι να υιοθετηθεί και να μπει στο καταφύγιο για να προετοιμαστεί.  Δυστυχώς το καταφύγιο δεν έχει το χώρο να πάρει τα αμέτρητα κουτάβια που πετάνε ασυνείδητοι. Η Λίλυ υιοθετήθηκε! Μια μέρα πριν μπει στο καταφύγιο, κάποιος πέταξε μια σακούλα με κόκκαλα στα κουτάβια. Η Λίλυ μπήκε στο καταφύγιο ίσα ίσα για να πεθάνει με σκισμένο έντερο στα χέρια μας. Καλό σου ταξίδι μικράκι εκεί που πας.

Η Ουρανίτσα δεν πρόλαβε να συναντήσει την οικογένειά της.  Λίγες μέρες πριν πάει στη καινούργια της ζωή, έφυγε για πάντα.  Ανθρώπινο λάθος;;; Αλλεργική αντίδραση στο εμβόλιο;;;  Δεν θα το μάθουμε ποτέ.  Ήρθε για λίγο, έδωσε φως στο καταφύγιο με τον γλυκό της χαρακτήρα κι έφυγε για τη Γέφυρα του Ουράνιου Τόξου…

Ο Buggy βρέθηκε στα στενά του Ρέντη.  Ήταν παράλυτος στα πίσω του πόδια και σερνόταν.  Τα νεύρα των ποδιών κατεστραμένα και οι ελπίδες να περπατήσει κάποτε, ανύπαρκτες. Η οικογένεια που τον βρήκε, τον κράτησε μία εβδομάδα, τον τάϊσε, τον χάϊδεψε, τον κανάκεψε και τελικά ακολούθησαν τη συμβουλή των γιατρών. Ο Buggy “κοιμήθηκε” στην αγκαλιά της οικογένειας που του έδωσε στοργή, έστω και για λίγες μέρες.  Η κόρη της οικογένειας είναι πεπεισμένη ότι ο Buggy τρέχει στο ουράνιο τόξο και τον προσέχει ο παππούς της.