Μίσα – Misha
Every time we lose a dog seems that they are taking a piece of our heart.
For our Misha the feeling is like half of our heart suddenly is missing…
She lived whole of her life with us, from when she was a 3-4 months old puppy and she “left” with dignity and full of love at 12y because of cancer.
She was a brave beautiful heart, full of love for the people she knew.
She will be with us always, walking and barking inside the shelter, walking beside us every moment.
We are missing you girl 😥 💔
2009-2021
Click for more...
Ναπολέων – Napoleon
Καλό ταξίδι Ναπολέων μας, να δώσεις πολλά φιλιά σε όλα τα “μωρά” μας εκεί που θα είσαι.
RIP 01.11.2021
“A companion is gone… but the memory lives on”
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους Εικονικούς γονείς του για την στήριξη και την αγάπη τους.
****
Click for more...
Σμόουκ- Smoke
Καθόλου δεν θέλουμε να ανεβάσουμε αυτό το post.
Το αποφεύγουμε μέρες τώρα.
Ούτε να το συζητήσουμε μεταξύ μας θελήσαμε, ούτε καν να το σκεφτόμαστε. Μόνο να μην είχε συμβεί.
Αυτό. Να μην είχε συμβεί.
Από τα σκυλιά που λατρέψαμε και θαυμάσαμε πιο πολύ.
Είχε έρθει στο καταφύγιο σε τραγική κατάσταση, πραγματικό λείψανο, δεν υπάρχει άλλη λέξη να το περιγράψει καλύτερα.
Με τόση δύναμη ψυχής που μέσα σε λίγους μήνες μεταμορφώθηκε στον Καπετάν Φασαρία του καταφυγίου.
Πετούσε!
Και είχε υιοθετηθεί και σε λίγες μέρες θα πήγαινε στο σπίτι του.
Αλλά εντελώς απρόσμενα “έφυγε”. Έτσι απλά, έφυγε, αφήνοντας μας σοκαρισμένες και απαρηγόρητες. Ανακοπή είπε ο γιατρός.
Όταν ενημερώσαμε τους κηδεμόνες που τον περίμεναν, μας ζήτησαν λίγο χρόνο για να κλάψουν το σκυλί ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ!
Και δεν το είχαν πάρει ακόμα σπίτι. Και μετά μας ανακοίνωσαν πως θα υιοθετήσουν άλλο. Και το έκαναν.
Με αυτό τον τρόπο, τον απίστευτο, ο Smoke φεύγοντας έσωσε ένα άλλο.
Παρόλα αυτά, η απουσία του θα μας πονάει πάρα πολύ.
Αντίο, βρε Σμόκυ, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε.
Δεν θέλουμε
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους Εικονικούς γονείς του για την στήριξη και την αγάπη. Ευχαριστούμε και λυπόμαστε πολύ αν σας πικράναμε .
Click for more...
Καλό Ταξίδι Ρουμπίνη μας
Είναι και οι άνθρωποι που δεν περίμεναν ποτέ πως θα τους τα φέρει έτσι η ζωή και θα σηκώνουν ευθύνες που δεν τους αναλογούν. Και που θα είναι τόσο συμπονετικοί με τους άλλους, θα κάνουν τόσο δικό τους το πόνο των άλλων, που με τον εαυτό τους θα γίνουν σκληροί. Για να αντέξουν.
Και θα έρθουν στιγμές που θα θέλουν να κάνουν λίγο πίσω, να πάρουν μια βαθιά ανάσα, αλλά δεν τους επιτρέπεται.
Έχουμε πει, για αυτό είμαστε εδώ, ο ένας για το άλλον. Για να μοιραζόμαστε τις χαρές, αλλά και τον πόνο.
Σήμερα είπαμε αντίο στην Ρουμπίνη. Έζησε, αγαπήθηκε, γέρασε. ‘Εφυγε πλήρης.
Και σήμερα κλάψαμε όλες, όπου βρισκόταν η καθεμιά, μαζί με την Φωτεινή γιατί για αυτήν ήταν πιο δύσκολο. Κι ας μην λέει ποτέ πολλά. Καταλαβαίνουμε.
Click for more...
