Όταν φευγουν από κοντά μας σκυλιά τα οποία έχουν ζήσει χρόνια μαζί μας, πονάμε πολύ, την ίδια στιγμή όμως σκεφτόμαστε οτι έφυγαν και ήταν ασφαλής, προστατευμενα και το κυριότερο; είχαν αγάπη,  μαλακώνει λίγο ο πόνος…

Ο Λούις ήταν ένα απο αυτά τα σκυλιά ΜΑΣ. Αγόρι μας, παππούδι μας, τρέξε ελεύθερος, χωρίς πόνους, θα ξαναβρεθούμε μια μέρα, μέχρι τότε θα είσαι πάντα μαζί μας, μέσα στην καρδιά μας.

RIP 15/04/2019

**

Ησουν μαζί μας 10 χρόνια, κανείς δε θέλησε να σε υιοθετήσει, να βρεις τη δική σου μοναδική οικογένεια και έτσι έγινες ένα απο τα σκυλιά μας, τα δικά μας σκυλιά.

Φοβόσουν τους ανθρώπους, δεν τους εμπιστευόσουν, ήξερες, έμαθες μόνο εμάς…”έφυγες” όμως για τη γειτονιά των σκύλων και ο χώρος σου τώρα είναι άδειος…

Νικόλ μου μας λείπεις,  θα είσαι πάντα μαζί μας, στην καρδιά μας, εκεί που όλα μας τα ζωα έχουν μια ξεχωριστή θέση.

Καλό δρόμο φωνακλού, πρόσεχε μας από εκεί ψηλά!

I’m the first bright blossom you’ll see in the spring,
The first warm raindrop that April will bring.
I’m the first ray of light when the sun starts to shine,
and you’ll see that the face in the moon shine is mine.

*************

Εικονική Υιοθεσία

Πώς λειτουργεί

Η Νικόλ μπήκε στο καταφύγιο μας ακόμα όταν ήταν κουταβάκι, μαζί με τις δύο αδελφές της, Μίσα και Πάρις.

9/5/2018

Σήμερα ο Φέργκους μας πέρασε την γέφυρα του Ουράνιου Τόξου, και περνώντας την πήρε για πάντα μαζί του κι ένα κομμάτι της καρδιάς μας. Ηρθε σε εμάς παππούλης αλλά ήθελε να τα ζήσει όλα. Και τα έζησε. Απέκτησε φιλαράκια, έτρεξε ανέμελος, απολάμβανε τον ήλιο, τις λιχουδιές, τα χάδια, πρώτος έτρεχε να μας καλωσορίσει, τώρα στο τέλος μην καλοβλέποντας πια από τα γεράματα έπεφτε και λίγο πάνω στα φιλαράκια του προκειμένου να μας φθάσει πρώτος. Το Καταφύγιο ήταν το σπίτι του και μαζί τα ζήσαμε όλα, κοντά 2 χρόνια. Μας έφυγες κι εσύ και το Καταφύγιο δείχνει για άλλη μια φορά πιο φτωχό από πριν. Καλό δρόμο να έχεις, πες στα παιδάκια μας πάνω ότι θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί μια μέρα.

My body is gone but I’m always near.
I’m everything you feel, see or hear.
My spirit is free, but I’ll never depart
as long as you keep me alive in your heart.

**

Είμαι ο Fergus και η ιστορία μου δεν είναι καθόλου πρωτότυπη.
Οι άνθρωποι μου με εγκατέλειψαν γιατί γέρασα.
Είμαι τουλάχιστον δέκα ετών και για τα χρόνια αυτά υπήρξα πιστός και αφοσιωμένος. Θα έκανα τα πάντα για αυτούς όμως τους ήμουν πιά βάρος.
Έτσι είμαι ανεπιθύμητος από αυτούς που νόμιζα ήταν οικογένεια μου.
Όμως έχω ζωή, έχω ακόμα πολλά να δώσω!

Ο Fergus μας είναι διαθέσιμος και για εικονική υιοθεσία.

Δείτε εδώ πως 

Ο Ραλφάκος μας χτές βράδυ έπεσε για ύπνο και ταξίδεψε.
Έτσι ήρεμα, ήσυχα, απλά δεν ξύπνησε.
Ο Ραλφάκος μας που ήρθε κοντά μας όταν του τα’φερε έτσι η ζωή και στα 15 του βρέθηκε άστεγος. ‘Ηρθε στο καταφύγιο μαχμουρλής, παχουλούλης και δυσκίνητος, με τα προβλήματα υγείας που φέρνει η ηλικία. Και λές και ξανάνιωσε.
Τον είδαμε σιγά σιγά να αλλάζει, να ξανανιώνει. Έζησε τέσσερις εποχές στο καταφύγιο και χαιρόταν κάθε στιγμή. Έτρεξε. έπαιξε, μύρισε, χάρηκε. Πάντα γελαστός.
Ξέραμε πως δεν θα’ταν κοντά μας για πολύ, όπως το ξέρουμε για όλα τα γερόντια που έχουμε την τιμή να βοηθάμε και για αυτό τους τα παρέχουμε όλα “συμπυκνωμένα”, αγάπη σε μεγάλες δόσεις, φροντίδα, κανακέματα. Να πάρουν μαζί τους φεύγοντας όσα πιο πολλά μπορέσουν.
Και για τα γερόντια μας εδώ δεν είναι καταφύγιο. Εδώ είναι το σπίτι τους.
Ο Ράλφ έφυγε από το σπίτι του και η καρδιά του ΚΑΖ έγινε λίγο μεγαλύτερη για να χωρέσει την αγάπη που μας άφησε κληρονομιά.
Για σένα αγόρι μας αυτή την αγάπη θα την δώσουμε στο επόμενο.
Αντίο. Σ’αγαπάμε.

There is a bridge of memories
from Earth to Heaven above…
It keeps our dear ones near us
It’s the bridge that we call love.

Our girl Lulu, age 17, Nadja’s Lulu, passed the Rainbow Bridge yesterday 14.12.17

She will be missed, a lot, she had a life full of Love , her mom and we, will carry her memory forever in our hearts,  little girl run free. 

I lost a treasured friend today
The little dog who used to lay
Her gentle head upon my knee
And shared her silent thoughts with me.

She’ll come no longer to my call
A voice far greater than my own
Has called her to his golden throne.

Although my eyes are filled with tears
I thank him for the happy years
He let her spend down here with me
And for her love and loyalty.

When it is time for me to go
And join her there, this much I know
I shall not fear the transient dark
For she will greet me with a bark.

~Author Unknown