Η Κλάουντια, η μαμά της Μερσέντες μας, ανησυχούσε που ο καιρός περνούσε και κανείς δεν υιοθετούσε την Κλεωνίκη, το τσοπανόσκυλο με το μαύρο κεφαλάκι.  Στο τέλος δεν άντεξε και μας ζήτησε πιεστικά να την φιλοξενήσει στο σπίτι της μέχρι να της βρει την κατάλληλη οικογένεια.  Κι η Κλάουντια ακολούθησε την τακτική που είχε ακολουθήσει και με την Μερσέντες της.  Ταξίδεψε μέσα στη νύχτα 4 ώρες για να είναι εκεί μόλις βγει η Κλεωνίκη από το κλουβί μεταφοράς της.  Και πήρε αμέσως την τσοπάνα αγκαλιά, αυτή η μικροκαμωμένη γυναίκα, όπως είχε κάνει και με την Μερσέντες της…

Ο Κίμων ήταν ένας στο εκατομύριο.  Είχε κατσαρά μουστάκια και σου έπαιρνε τ’ αυτιά από τα γαυγίσματα όταν ήθελε να τραβήξει τη προσοχή σου.  Τα κατσαρά μουστάκια παρέμειναν, αλλά το γαύγισμα κόπηκε με τόση προσοχή και αγάπη που έχει από τις μαμάδες του.

Κι ο Σταν μας υιοθετήθηκε!  Μεγάλος για την ηλικία του, με λουστρινένιο τρίχωμα, έφυγε επιτέλους από το καταφύγιο για να ζήσει όπως του αξίζει.

Αυτό το Σάββατο ήταν καλή μέρα!  Κι οΑντύπας, ο μικρός λυκάκος, πήγε στην οικογένειά του.  Μπήκε πάλι ένα κουταβάκι στη ζωή των ανθρώπων του μετά την απώλεια του Λήο τους.  Ο Αντύπας δεν θα πάρει ποτέ την θέση του Λήο, θα φτιάξει όμως τη δικιά του γωνίτσα στις καρδιές τους.

Κι άλλο ένα από τα μωρά μας έφτασε στο σπίτι του.  Η γλυκιά Λύρα, που το είχε δει μαμά με ξένα κουτάβια:-)  Αφού πέρασε από σαράντα κύματα και γλίτωσε από φόλα και πετροβολισμό, κατέληξε στο καταφύγιο για να μας μαγέψει με τον γλυκό της χαρακτήρα και τελικά να βρει τη θέση της στην καινούργια της οικογένεια.  Πάντως μας κατέπληξε με την άνεση που μπήκε στο αυτοκίνητο και την ευκολία με την οποία συνήθισε στη καινούρια της ζωή.  Ευχαριστούμε την οικογένεια!