Το Μιμοζάκι με το ένα τυφλό ματάκι πήγε επιτέλους στο για πάντα σπίτι του.  Όλα τα αδέλφια του είχαν υιοθετηθεί κι είχε γίνει ο καημός μας.  Περνούσαν οι μέρες και χανόντουσαν οι σπάνιες και μοναδικές μέρες της κουταβοηλικίας της, για τους ανθρώπους που κάποια στιγμή θα την υιοθετούσαν. Μέχρι που ήρθε η Κλειώ, την πήρε αγκαλίτσα και σφραγίστηκαν οι όρκοι της παντοτινής αγάπης.  Η Μιμόζα ονομάζεται από σήμερα Βανίλια αλλά ακόμα μυρίζει κουταβίλα:-)  Καλό μας κουτάβι, μακάρι το άστρο σου να λάμπει για πολλά πολλά χρόνια. 20.12.08   

Και η Σμαρώ με τα γαλάζια μάτια βρήκε το σπίτι της και την φωνάζουν τώραΝεφέλη!  Έχει παρέα παιδιά, δύο σκυλούνια κι ένα γατούλη κι όταν έφτασε στο καινούργιο σπίτι της την περίμενε στολισμένο το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κι ύστερα σου λένε πως δεν γίνονται Χριστουγεννιάτικα θαύματα. Φωτεινή, μην την κακομάθετε τελείως, λίγο μόνο:-)

Μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις! Η Ίρις, άσπρη και παχουλή αγκαλιά με τον καινούργιο της φίλο.  Δύο παιδάκια, ένα δίποδο κι ένα τετράποδο θα μεγαλώσουν μαζί από δω και πέρα και θα πλουτίσει με χίλια συναισθήματα το ένα τη ζωή του άλλου. Καλή σου τύχη Χουλιγκανάκι Ιριδάκι 🙂

Σιγά που θα έμενε για πολύ στο καταφύγιο ο Όσκαρ!  Σε χρόνο D T βρήκε την οικογένειά του και αγκαλιά με την μαμά και τον μπαμπά του πήγε στο καινούργιο του σπίτι όπου και τον περίμεναν οι μπόμπιρες του σπιτιού. Καλή τύχη νάχεις ομορφάκι μας!

Κι εδώ η ομορφιά μας! Η Ίρμα μας! Το λιονταράκι μας! Η σκυλίτσα που σώθηκε από βέβαιο θάνατο αν δεν είχαν δράσει αστραπιαία η Κική που την βρήκε κι οι γιατροί μας. Με την οικογένειά της ήταν αγάπη με την πρώτη ματιά. Μας επισκέφτηκαν για να καμαρώσουμε το Ιρμάκι και να χαρούμε με την χαρά της. Στη φωτο με την μαμά και τον μπαμπά της και με την σωτήρα της, που κατέφθασε μόλις έμαθε ότι η Ίρμα θα μας έκανε επίσκεψη. Νάστε καλά όλοι, εσείς  που την σώσατε κι εσείς που εξασφαλίσατε το μέλλον της.