Κι ο Μάβερικ, αδελφός της Μπονίτα, με την οικογένειά του.  Είναι, λέει, το πιο έξυπνο κουτάβι του κόσμου.  Περίεργο, το ίδιο λέει και η οικογένεια του άλλου αδελφού, του Φάλκον 🙂

Ο Νικίας (όρθιος) ήταν ένας μεγάλος μας καημός. Είχε έρθει από τον Ασπρόπυργο, ένας κινούμενος σκελετός γεμάτος με όγκους ανοιχτούς.  Η υπομονή και η ευγνωμοσύνη προσωποποιημένες ήταν ο Νικίας.  Θεραπεύθηκε, στειρώθηκε αλλά κανείς δεν ήθελε ένα ενήλικο, μεγαλόσωμο, ημίαιμο αρσενικό.  Υιοθετήθηκε από την ίδια οικογένεια που έχει πάρει από το ΚΑΖ και την Ερμιόνη μας, ή αεροπλάνο ή ελικόπτερο 🙂   Οι άνθρωποί τους αγαπούν ιδιαίτερα τα σπορ και ήδη ο Νικίας έμαθε να τρέχει δίπλα στα  Mountainbike της μαμάς του και του μπαμπά του.  Καλά, η Ερμιόνη είναι πρωταθλήτρια στο σπορ.

Κι ο μικρούλης Γκριφονομαλτεζάκος, ο Λάμπης υιοθετήθηκε!  Από το καταφύγιο κατευθείαν στο κομμωτήριο για καλλωπισμό και μπάνιο κι έγινε ο γλυκούλης αγνώριστος.  Ευχαριστούμε τη μαμά του κι ευχόμαστε στον κουραμπιεδάκο καλή τύχη.

Το είχε βάλει στόχο η Νάντια να βρει οικογένεια για τη Μάμα Λίντα και το κατάφερε.  Την έκανε γειτόνισσα, αφού η Μάμα υιοθετήθηκε δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι της Νάντιας.

Την ημέρα της γιορτής μας ήρθε και η Μάμα συνάμενη κουνάμενη σαν την κοτούλα.  Ήταν μοσχομυριστή, φρεσκολουσμένη και φρεσκοκουρεμένη    

Και το κατσαριδάκι η Ροζαλία που ήρθε στο καταφύγιο καταφαγωμένο από σκύλους ταξίδεψε μαζί μας και φιλοξενείται μέχρι να βρει το για πάντα σπίτι του.1.5.2011

Η Ροζαλία υιοθετήθηκε . Το ποντικαλάκι είχε ταξιδέψει μαζί μας και φιλοξενήθηκε μέχρι να βρει την οικογένειά του.  ‘Aργησε έναν μήνα η υιοθεσία της γιατί υπήρξαν 18 ενδιαφερόμενες οικογένειες που έπρεπε να ελεγχθούν εξονυχιστικά για να καταλήξουμε στη καινούργια μαμά της. 3.6.11