Hobbit είναι δικό μας παιδί, είναι παλιά μας υιοθεσία. Είχε βρεί το σπίτι που ονειρευόμασταν για αυτόν, είχε βρεί τον άνθρωπο του, μια γλυκιά, καλή μαμά. Και σαν σε ένα κακό όνειρο η κυρία έφυγε από την ζωή και ο μικρός μας έχασε την γη κάτω από τα πόδια του. Μέσα σε λίγες στιγμές ότι ήξερε και ότι αγαπούσε δεν υπήρχε πιά και από την ζωή που γνώριζε, βρέθηκε μετά από χρόνια ξανά πίσω στο καταφύγιο.

Έχουμε ένα κορίτσι στο καταφύγιο ιδανικό για όσους τρελαίνονται να φιλούν (…και να δαγκώνουν στα κρυφά) χορταστικές μουσούδες! Μιλάμε για μουσούδα, όχι αστεία!
Είναι η Kiana, είναι έξι μηνών και είναι όσο πρέπει ζωηρή και -παραπάνω απ’ όσο πρέπει- όμορφη και ναζιάρα.?

H Milky έχει το χρώμα του γάλακτος, της λευκής σοκολάτας, αλλά και μια μοναδική, σχεδόν εξωγήινη ομορφιά λές και μας ήρθε από αλλού, από την άλλη άκρη του γαλαξία. Αν και ντροπαλή δεν σταματά να μας χαμογελά και να μας φτιάχνει το κέφι. Συγκρατημένη αλλά όταν βρεί αγκαλιά αναζητά τα χάδια.

H Primrose, το Νυχτολούλουδο μας, όπως αυτό που ανθίζει μόνο την νύχτα που δεν το βλέπουν οι πολλοί, έτσι και η μικρή μας είναι λίγο ντροπαλή, για να ανοιχτεί πρέπει να αισθανθεί ασφάλεια. Και κάποιοι λένε πως όταν λείπουν οι άνθρωποι τους από κοντά τους τα νυχτολούλουδα δεν ανθίζουν και μαραίνονται. Δεν θα αφήσουμε κάτι τέτοιο να συμβεί στο δικό μας κοριτσάκι.

O Nate & η Astra.
Αν ήταν δίποδα παιδιά θα ήταν από αυτά τα πιτσιρίκια που κρύβονται πίσω απ’ το φουστάνι της μάνας τους όταν συναντούν έναν άγνωστο, που γίνονται κατακόκκινα όταν πάνε να τα φιλήσουν, που χαμηλώνουν το βλέμμα και είναι διστακτικά, που ντρέπονται να πούν το ποίημά τους στη γιορτή του σχολείου.
Αν ήταν δίποδα παιδιά θα είχαν την δική τους οικογένεια και δεν θα είχαν βρεθεί μόνα στον δρόμο.