Η Begonia, σχεδόν παιδί και η ίδια, βρέθηκε με τα δυό μωρά της να πασχίζει να τα μεγαλώσει. Η ίδια αποστεωμένη και τα μωράκια της παχουλά. Φανερό πως είχε θυσιαστεί για αυτά, τα θήλαζε και τα κρατούσε ζεστά ενώ η ίδια κόντευε να εξαφανιστεί από την πείνα και την ταλαιπωρία.

Polo.?
“Μπορεί εσύ να μην βλέπεις τίποτα παραπάνω από έναν συνηθισμένο μαύρο σκύλο, αλλά εγώ θα σου πώ πως είμαι μια πρόκληση.
Σε προκαλώ να ξεπεράσεις προκαταλήψεις που θέλουν τα ζώα του χρώματος μου ανεπιθύμητα,
σε προκαλώ να με κάνεις να εμπιστευτώ,
σε προκαλώ να δείς μέσα στα μάτια μου τι νιώθω,
σε προκαλώ να μ’ αγαπήσεις.”

Λένε πως η μόνη πραγματική αναπηρία είναι να μην ξέρεις να αγαπάς. Και ο μικρούλης Archi μόνο αυτό ξέρει, ν’αγαπά. Μπορεί να του λείπει κάτι λοιπόν, αλλά δεν έχει τίποτα λιγότερο από τα άλλα παιδιά. Λατρεύει τα παιχνίδια, τις αγκαλιές, τις λιχουδιές και την παρέα τετράποδων, δίποδων…και τρίποδων!

Ozzie.✨
Τα ζώα που έρχονται κοντά μας δεν μπορούν να μας πούν την ιστορία τους. Συνήθως το σώμα και η ψυχή τους μας “μιλάνε”. Μας λένε πόσο δύσκολα έχουν περάσει, πόσο έχουν πονέσει και πόσο έχουν φοβηθεί, αλλά όχι με λεπτομέρειες. Και η αλήθεια είναι πως για εμάς το παρελθόν τους είναι παρελθόν και δική μας δουλειά είναι να τα φροντίσουμε και να τους εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

H Cowie είναι ένα χαρούμενο, ζωηρό και σκανταλιάρικο παιδί, όπως όλα τα κουτάβια. Τρελαίνεται για λιχουδιές, παιχνίδια και αγκαλιές, όπως όλα τα κουτάβια. Όμως έχει και μια ιδιαιτερότητα: είναι κωφή. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που την εγκατέλειψαν. Ίσως όταν κατάλαβαν ότι η Cowie δεν ακούει ήρθαν σε απόγνωση, ίσως σκέφτηκαν πως επωμίζονται ένα τεράστιο βάρος. «Πώς θα επικοινωνώ μαζί της;;», «Θα με καταλαβαίνει;», και άλλα παρόμοια. Κι όμως οι κηδεμόνες που έχουν κωφό σκυλί μπορούν να κάνουν πολλά.